Τα μασούρια δυναμίτιδας που βρέθηκαν στη γιάφκα

Όπως τονίσαμε στην μελέτη μας που αφορούσε τα ευρήματα στο γκαράζ του Καρέα το λίπασμα νιτρικού αμμωνίου εμποτισμένου με φωτιστικό πετρέλαιο δεν μπορεί να θεωρηθεί εκρηκτική ύλη χωρίς την ύπαρξη πρωτεύοντος εκρηκτικού που είναι συνήθως δυναμίτιδα. Τα τελευταία ευρήματα αν (πραγματικά συνδέονται με τα ευρήματα στο Γκαράζ και δεν αποδοθούν σε άλλη εγκληματική οργάνωση) περιλαμβάνουν μασούρια δυναμίτιδας που μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε συνδυασμό με τα ευρήματα του γκαράζ ώστε να κατασκευασθεί εκρηκτική ύλη που προσομοιάζει την ANFO. Μεταξύ των ευρημάτων διακρίνεται και ρουκέτα RPG η οποία είναι προφανώς κινεζικής κατασκευής. Σχετικά με τα RPG το ΕΚΕΟ έχει ήδη κάνει μια εμπεριστατωμένη μελέτη αμέσως μετά το χτύπημα της αμερικανικής πρεσβείας. Διαβάστε εδώ τη σχετική μελέτη.

Για να αντιληφθούμε τις επιπτώσεις της έκρηξης δυναμίτη (μασούρι) μπορούμε να δούμε το επόμενο βίντεο που περιγράφει τις επιπτώσεις του ενός τετάρτου του μασουριού πάνω σε ένα καναπέ

Αντίστοιχα μπορούμε να δούμε τις επιπτώσεις ενός ολόκληρου μασουριού σε ένα περιορισμένο χώρο όπως είναι ένα ψυγείο (στο βίντεο που ακολουθεί). Επειδή το ωστικό κύμα της έκρηξης δεν μπορεί να προκαλέσει βιολογικές βλάβες σε μεγάλες απόστάσεις η δυναμίτιδα συνήθως περιορίζεται είτε σε δοχεία είτε σε αυτοκίνητα προκειμένου να δημιουργηθούν θραύσματα που τελικά θα προκαλέσουν τις σημαντικότερες βλάβες. Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι η βλάβη στον καναπέ που προκάλεσε το 1/4 μασούρι δεν ήταν μεγάλη αν και η έκρηξη ήταν ουσιαστικά εξ’επαφής.

Η ονομασία της εκρηκτικής ύλης ANFO προέρχεται από τα αρχικά της σύνθετης Αγγλικής έκφρασης Amonium Nitrate – Fuel Oil δηλαδή Νιτρικό Αμμώνιο και Πετρέλαιο θέρμανσης (Μαζούτ) που είναι τα κύρια συστατικά της εκρηκτικής αυτής ύλης. Συνέχεια… »

Κύπρος 1974: Δέν Ξεχνώ!

Για χρόνια η ελληνική πλευρά απέδιδε τη δυστοκία των λεγόμενων Διακοινοτικών συνομιλιών στην αδιαλλαξία του Ντενκτάς. Τον τελευταίο καιρό έχει επενδύσει την πάσαν ελπίδα της στην επανεκλογή του Ταλάτ. Είναι απίστευτο, το ελληνικό Έθνος, με τις δύο κρατικές οντότητές του, να μεριμνά με τέτοια επιμονή για την επανεκλογή του Τούρκου εγκαθέτου της Άγκυρας, πανομοιότυπου με τον προκάτοχό του και τον όποιο διάδοχό του.

Ο εκάστοτε κατοχικός εντολοδόχος, όποιος και να είναι, εκτελεί τυφλά τα κελεύσματα του εντολέα του. Είναι υπάλληλος. Πιθανή αλλαγή του «υπαλλήλου» δεν σηματοδοτεί καθ’ εαυτή ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη στάση της Τουρκίας.

Η αυτοπρόσωπη παρουσία του πρωθυπουργού στη Μεγαλόνησο θα είχε νόημα να εμπνεύσει τις αντιστάσεις και να ενδυναμώσει την αγωνιστικότητα και την αποφασιστικότητα του Κυπριακού Ελληνισμού. Όμως ο κ. Παπανδρέου πήγε στην Κύπρο όπου ο Ελληνισμός είναι ανήσυχος για τους χειρισμούς του κ. Χριστόφια ασυγκράτητου στην ικανοποίηση κάθε διεκδίκησης του Ταλάτ. Αντί όμως να συνετίσει το συνομιλητή του, επεχείρησε να «νουθετήσει» τους αντιπάλους του που όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων ευτυχώς αντιτίθενται στη σπουδή και το ζήλο του προέδρου τoυς να ανταποκρίνεται εις πάσαν ζήτηση.

Η τρέχουσα ελληνική εξωτερική πολιτική είναι αδιέξοδη.

Όταν δεν εγκαταλείπεται στον αυτόματο πιλότο, αυτοσχεδιάζεται από την πολιτική ηγεσία κατά την προσωπική της αρχιτεκτονική. Λείπει μια στρατηγική ανοικτών οριζόντων, επεξεργασμένων θέσεων, υπερκομματικής θεώρησης. Επείγει να διαμορφώσουμε στρατηγική που να αντανακλά την αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπεια του Ελληνισμού και να αντιμετωπίζει, όχι να κατευνάζει τον εχθρό.

Αφού δεν διδασκόμεθα απ’ τον Θουκυδίδη ας διδαχθούμε τουλάχιστον απ’ τον αντίπαλο: Καμία υποχώρηση, καμία παραχώρηση. Δρώσα και αεικίνητη διπλωματία. Μηχανισμοί εξωραϊσμού. Λόμπι παντού και για όλα. Επιθετικότητα στην πράξη, συγκατάβαση στα λόγια. Ο Ερντογάν κινείται τώρα με παράφορη αυτοπεποίθηση.

Οι ημέτεροι κατασκευάζουν ευκαίρως ακαίρως άλλοθι ενδοτισμού: Φοβία απομόνωσης, στρατιωτική αδυναμία, συμμαχικές πιέσεις, αντισταθμίσματα, υποτίθεται σημαντικά, έναντι παραχωρήσεων, υποτίθεται ασημάντων κ.λ.π.

Όμως μας λείπει πάντοτε η επιβαλλόμενη ισχυρή βούληση και η αφοπλιστική αποφασιστικότητα. Κι όταν σπάνια λέμε κάτι σωστό το λέμε με τρόπο μη πειστικό.

Η επίκληση της στρατιωτικής αδυναμίας δεν τιμά αυτούς που την επικαλούνται. Πρώτον διότι ο λαός υποβάλλεται σταθερά σε βαρύτατη φορολογία για να έχει αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις, δεύτερον διότι τα τελευταία χρόνια διαλύθηκε και η υποτυπώδης αμυντική βιομηχανία μας ενώ την ίδια ώρα η Άγκυρα ανέπτυξε με γεωμετρική πρόοδο τη δική της πρωτογενή και σε συμπαραγωγές, με κορύφωση αυτές των F-35 και των μη επανδρωμένων οπλικών συστημάτων. Γεγονότα επικίνδυνα, ικανά να αλλάξουν την ισορροπία ισχύος στο Αιγαίο.

Ξεχνούμε την ουσία του Κυπριακού (Εισβολή Κατοχή, Εποικισμός). Μιλούμε για διακοινοτική διαφορά. Εμείς! Με τη στάση μας αποτρέπουμε τους ξένους και εκείνους που θα ήθελαν να στιγματίσουν τη στρατιωτική εισβολή να το κάνουν.

Οι διεθνείς, Κοινότητα και Κοινή Γνώμη αντιπαρέρχονται ανυποψίαστες την τουρκική κατοχή διότι ουδείς τους την υπενθυμίζει. Εξ’ ίσου ανύποπτες προσπερνούν τα καθ’ ημέραν συμβαίνοντα στο Αιγαίο διότι επίσης ουδείς τα καταγγέλλει. Ελλάδα και Κύπρος παρακολουθούμε με αιδήμονα σιωπή τα αποφώλια έργα και ημέρες του διαρκώς ενδυναμούμενου, επηρμένου πια Ερντογάν «για να μη χαλάσουμε το καλό κλίμα» !

Ποιο «καλό κλίμα»; Αυτό που ανατροφοδοτείται με τις κατ΄εξακολούθηση υποχωρήσεις μας στον προκλητικό στρατιωτικό εκ-βιασμό μας. Ακολουθούμε τάχα ρεαλιστική πολιτική. Περιεχόμενό της όμως η κατά δόσεις άνευ όρων παράδοσή μας. Με ευτελές αντίτιμο βραχέα διαλλείματα εκτόνωσης ενδίδουμε. «Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις / (η μέρα που αφέθηκες κι’ ενδίδεις) / και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα». (Καβάφης). Και χαρίζουμε στον αντίπαλο χρόνο και ευκαιρίες να αποποινικοποιεί τα εγκλήματά του, να εξασφαλίζει τη διεθνή κατανόηση και κατά περίπτωση την επιβράβευση.

Στο Αιγαίο έχουμε ανεχθεί την de facto συγκυριαρχία. Στη Θράκη τη συνδιοίκηση. Στην Κύπρο διαπραγματευόμαστε ως ηττημένοι.

Όχι άλλο. Ως εδώ!

Κύπρος 1974: Δέν Ξεχνώ!

Συλλογιζόμουν τα κατορθώματα των εθνομηδενιστών σε Ελλάδα και Κύπρο όταν διάβαζα ανάμεσα στα θύματα του μοιραίου πολωνικού αεροσκάφους τον επικεφαλής του «Ινστιτούτου Εθνικής Μνήμης», ιδρύματος επιφορτισμένου να κρατάει ζωντανή τη μνήμη του πολωνικού λαού που ξέρει να αντιστέκεται. Λογαριάζω ποιους μύδρους θα προκαλούσε μια πρόταση μας για σύσταση ανάλογου Ινστιτούτου στην Ελλάδα. Το προτείνω!

Είναι ώρα να σταματήσουμε τους χαριεντισμούς και τα «τσιφτετέλια» με αυτούς που προσβάλλουν έργω τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Να ριχτούμε με πάθος στην οικοδόμηση της εθνικής μας ισχύος. Ψαχνόμαστε για αλλαγή του οικονομικού υποδείγματος. Έχουμε απόλυτη ανάγκη ανάπτυξης για να μην συντριβούμε στην ύφεση και στις Συμπληγάδες ΔΝΤ – ΕΕ. Ιδού στάδιον λαμπρόν να στήσουμε μια σοβαρή αμυντική βιομηχανία. Η προώθησή της θα έχει διπλό αποτέλεσμα: ανάπτυξη και εθνικοαμυντική θωράκιση.

Μπορούμε. Θέλουμε;

Ο κατοχικός ψευτοπρόεδρος Ταλάτ

Μέσα σ’ αυτό το βαρύ και τεθλιμμένο κλίμα με μια κυβέρνηση που σπέρνει τον πανικό και αδυνατεί να συμμαζέψει τις γκάφες και την αμετροέπεια των στελεχών της που πάντως το 99% του χρόνου της και της προσοχής του κόσμου είναι στραμμένο στην οικονομία προς τι η επιλογή της στιγμής να πάει τώρα σε διάλογο με την Άγκυρα.

Κι’ αν όλος ο πλανήτης έπεφτε πάνω μας για να μας σύρει δια της βίας σε μια τέτοια ιστορία, εμείς έπρεπε να αντισταθούμε. Είναι η χειρότερη ώρα να διαπραγματευθείς για τα μείζονα του Ελληνισμού με εκείνον που σε εκβιάζει στρατιωτικά και διαμορφώνει την ατζέντα με την απειλή τετελεσμένων.

Εύγλωττος ο πολύς Νταβούτογλου με το απύθμενο «στρατηγικό βάθος» του: «Η οριοθέτηση της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος είναι μία από τις εκκρεμείς διαφορές στο Αιγαίο και η διευθέτησή της από νομικής σκοπιάς διασυνδέεται σε μεγάλο βαθμό με άλλες διαφορές». (Βήμα 7/4/10). Οι πασάδες ξέρουν να διεκδικούν. Κοιμούνται και ξυπνούν με καινούριες κάθε μέρα διεκδικήσεις. Σωστοί. Όποιος δεν διεκδικεί (π.χ. εμείς) διεκδικείται.

Κατά τα λοιπά ο στοχαστικός βυζαντινός ιστορικός Παχυμέρης μας προειδοποιούσε ήδη από τον 13ο αιώνα ότι « Οποιαδήποτε συμφωνία με τους Τούρκους είναι προορισμένη να μείνει χωρίς αποτέλεσμα». Την αθετούν κατά σύστημα μέχρι τις μέρες μας. Δυστυχώς τα παραπλανητικά στερεότυπα της εξωτερικής μας πολιτικής είναι ατελείωτα, ών πρώτο η αθεράπευτη ψευδαίσθηση περί ελληνοτουρκικής φιλίας.

Η Άγκυρα ομιλεί κυνικώς και πράττει κτηνωδώς.

Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να αγοράσει χρόνο. Αντί να στέλνει τους υπουργούς του στην Άγκυρα, αφού δεν θα ζητήσουν τίποτε (το πολύ το άνοιγμα της Χάλκης, όνειδος για την Τουρκία) αλλά θα τους ζητήσουν τα πάντα, να βρεί εύσχημο τρόπο να ματαιώσει την επίσκεψη Ερντογάν στη Αθήνα, όπου ο κ. Μπαγκίς προέβλεψε «εκπληκτικά αποτελέσματα» – για την Τουρκία βέβαια!

Ο Πρωθυπουργός πηγαίνει στη Λευκωσία. Θα είναι η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης και όλων των υπολοίπων, αν σκοπός της πρωθυπουργικής επίσκεψης είναι να παρακινηθεί ο Κύπριος Πρόεδρος σε περαιτέρω παραχωρήσεις για να καταστεί πιθανότερη η επανεκλογή Ταλάτ όπως διακαώς επιθυμούν Άγγλοι, (όχι Γάλλοι),Πορτογάλοι (Μπαρόζο) Αμερικάνοι, και ΟΗΕδες. Για μας μαύρος λύκος, γκρίζος λύκος ,είναι το ίδιο λύκοι.

Στην Κύπρο παίζεται ένα ταχύρρυθμο δράμα. Με το πρόσχημα του τάχα «καλού» Ταλάτ, η Λευκωσία συναινούσης βεβαίως της Αθήνας στρώνει όλο και περισσότερα χαλιά για τον κατοχικό ψευδοπρόεδρο.

Ως μη όφειλε ο κ. Χριστόφιας συνυπέγραψε την περιβόητη Κοινή Δήλωση με τον συνομιλητή του για δήθεν «αξιοπρόσεκτη πρόοδο που επιτεύχθηκε» σε 4 κεφάλαια. Κατά τα άλλα οι συνομιλίες Χριστόφια – Ταλάτ είναι «εμπιστευτικές» και δεν βγαίνει τίποτε προς τα έξω- εκτός αν ωφελεί τους Τούρκους!

Την ίδια ώρα προς δόξαν της Κοινοτικής «αλληλεγγύης» ο Επίτροπος Φούλε ανοίγει επειγόντως την διαδικασία έγκρισης του «Κανονισμού για το εμπόριο με τα Κατεχόμενα». Δηλαδή νομιμοποιεί την Κατοχή και το ψευδοκράτος.

Διαπορούμε με τι ασχολούνται στις Βρυξέλλες Ελλαδίτες και Κύπριοι, θεσμικοί, ευρωβουλευτές και άλλοι επίσημοι.

Η πρωτοβουλία του Επιτρόπου νομιμοποιεί την τουρκική στρατηγική στην Κύπρο.

Νταβούτογλου και Δρούτσας μιλούν για υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, ο πρώτος μάλιστα για «ηπειρωτική» (ο νοών νοείτω γιατί) ενώ επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή από ελλαδικής πλευράς για την πέραν του Αιγαίου υφαλοκρηπίδα , αυτήν του Καστελόριζου. Η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει διεθνώς υπερκερασθεί από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αλλά η Ελλάς δείχνει να μην καταλαβαίνει το συμφέρον της. Η Τουρκία χωρίς κοινά θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο διαπραγματεύεται με αυτήν ΑΟΖ για να πνίξει το Καστελόριζο και να καταπιεί τα πετρέλαια της περιοχής.

Σε Κύπρο-Αιγαίο παίζονται ύπουλα παιχνίδια ενώ οι ηγεσίες μας «αγρόν αγοράζουν» και δια της αδρανείας τους εγκαταλείπουν ή απεμπολούν αδιαπραγμάτευτα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Ο Ταλάτ εκμεταλλεύεται την πληθωρική προθυμία Χριστόφια, παίρνοντας χωρίς να δίνει (Διακυβέρνηση , Διαμερισμό εξουσιών κ.α.).

Η Ελλάδα οφείλει και μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων ζητώντας τον άμεσο τερματισμό του καθεστώτος εγγυήσεων το οποίο καταράκωσε ο Αττίλας.

Υπάρχουν σοφοί και Νέστορες σαυτόν τον τόπο. Σοφότεροι και ευρηματηκότεροι οιουδήποτε Νταβούτογλου. Η κυβέρνηση έχει χρέος να τους αναζητήσει και να τους εμπιστευθεί, αναθέτοντάς τους την εκπόνηση του Ελληνικού Εθνικού Δόγματος που θα απαντά στους Νεοοθωμανούς , και όχι μόνον.

Αυτό θα συναγείρει το λαό μας ,ανοίγοντας του τους ορίζοντες για να ανανεώσει τη συνείδηση της αποστολής του, να ξυπνήσει την raison d΄ etre του για να δράσει με την ιδιώνυμη συναισθηματική του ευφυία , το αριστοτελικόν «έλλογον θυμικόν».-

Παράνομη μετανάστευση

 Πριν το 1945, η κατάκτηση εδαφών γινόταν με έναν σαφώς πιο έντιμο τρόπο.  Από το 1946 και με τον ΟΗΕ τα πράγματα έχουν γίνει πολύ πιο σύνθετα.

Η μετανάστευση, ενσωμάτωση και προσάρτηση εδαφών είναι τόσο παλιά όσο και το ανθρώπινο είδος. Στη σύγχρονη εποχή όμως τα κράτη κατακτούν εδάφη άλλων κρατών μέσω μιας αργής διαδικασίας μετανάστευσης, αφομοίωσης αλλά και της επιβαλλόμενης πολιτισμικής αλλαγής.

Καθώς στη περίπτωση αυτή δεν συντελούνται ξεκάθαρες μάχες ή σειρά στρατιωτικών επιχειρήσεων το θύμα δεν αισθάνεται ηττημένο και αντιστέκεται με ό, τι διαθέτει. Επομένως αντί για μια σύντομη ενέργεια μαζικής βίας που ακολουθείται από καταπίεση και αργότερα από ενσωμάτωση που διαρκεί το πολύ μια γενιά, παρατηρούμε στη διάρκεια πολλών γενεών τον εκφυλισμό, τη καταπίεση, την αντίδραση στη καταπίεση αλλά και την εγκληματικότητα. Με άλλα λόγια, μια αργή φθορά που συντρίβει τον «εισβολέα» αλλά και τη «κατεχόμενη» κοινωνία.

Οι  εγχώριοι πληθυσμοί προβάλλουν αντίσταση σε διαφορετικά επίπεδα και βαθμούς. Η διαφθορά, η ιδεολογία ή ακόμα και η απλή άγνοια δεν συμβάλλει θετικά  στη υποστήριξη του εδάφους ενός λαού έναντι ενός ή πολλών κρατών που στέλνουν εκεί τους μετανάστες τους. Μερικές φορές οι λαοί παίρνουν σοβαρά μέτρα για την άμυνά τους και άλλες απλώς «παρατηρούν» παθητικά και τελικά αφανίζονται.

Η άγνοια αποτελεί το ευκολότερο στην αντιμετώπιση θέμα καθώς η κατάσταση γίνεται ολοένα και σοβαρότερη με αποτέλεσμα να αναγκάσει κυβερνήσεις και λαούς να δώσουν προσοχή στην επερχόμενη απειλή. Η διαφθορά όμως αποτελεί ένα πολύ πιο δύσκολο θέμα καθώς συνήθως υπάρχουν ειδικά συμφέροντα στη μέση ακόμα και σε υψηλά στρώματα της υπό κατοχή κοινωνίας. Η ιδεολογία όπως αυτή που επικρατεί στη Δύση αποτελεί μια χαίνουσα πληγή καθώς δεν υπάρχει γιατριά, απουσία της ριζοσπαστικής επανάστασης και το αποτέλεσμα  απλά είναι η καταστροφή του πολιτισμικού ιστού της απειλούμενης κοινωνίας και εν τέλει  ενός μεγάλου τμήματος του αντιστεκόμενου λαού.

Αυτό είναι ευδιάκριτο σε περιοχές όπως η Ευρώπη, οι ΗΠΑ, η Αν. Ασία και η Ρωσία.

 Σε έθνη που διατηρούν την ομοιογένειά τους ακόμα όπως οι Κορεάτες και οι Ιάπωνες είναι πολύ δύσκολη η «διείσδυση» νόμιμων μεταναστών και σχεδόν αδύνατη αυτή των παρανόμων. Αυτό όμως αποτελεί συντονισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης αλλά της κοινωνίας στο σύνολό της.

Στη Δύση ολόκληρες κοινωνίες αλλάζουν ριζικά εξαιτίας της μαζικής «εισαγωγής» τριτοκοσμικών ισλαμιστών όπως η Ευρώπη, η Λατ. Αμερική και οι ΗΠΑ. Αυτό έχει δημιουργήσει ευνοϊκό κλίμα για προσαρμογή στις απαιτήσεις της καταπιεστικής Σαρία, του ισλαμικού νόμου σ΄ αυτές τις κοινωνίες. Ωστόσο στην Ευρώπη, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, υπάρχουν ακόμα μικρές ομάδες που καταπολεμούν και γενικά αντιδρούν στη πολιτισμική και φυσική υποδούλωση και αφανισμό από τους «εισβολείς».

Στην Αυστρία, την Ελβετία και την Ολλανδία έχουν αναρριχηθεί στην εξουσία δεξιά κόμματα που πρεσβεύουν την απομάκρυνση της ισλαμικής απειλής. Αυτά ενώνουν τις δυνάμεις τους με την ήδη κυβερνώσα δεξιά παράταξη  στην Ιταλία. Πίσω απ΄ αυτά διεκδικούν την εξουσία συγγενικά κόμματα στη Γερμανία, Σουηδία, Γαλλία και Ισπανία. Φαίνεται ότι οι φανατικοί ισλαμιστές ξεπέρασαν την ανοχή της φιλοξενίας και παίζουν σκληρά το παιχνίδι της jihad (ιερός  πόλεμος) στη δυτική κοινωνία. Η πίεση που ασκούν για τη επιβολή του ισλαμικού νόμου αφυπνίζει σιγά σιγά το υπνωτισμένο ευρωπαϊκό λαϊκό αίσθημα. Εάν η βούληση των λαών δεν εκφρασθεί ειρηνικά από τις κυβερνήσεις, οι λαοί θα πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους όπως έχουν κάνει ήδη οι Ιταλοί με τους καταυλισμούς των τσιγγάνων αλλά και με τις ομάδες κρούσης κατά των επαναστατημένων Αφρικανών στη Σικελία. 

Σε περιπτώσεις όμως που η κοινωνία δεν υποστηρίζεται ενεργά από τη κυβέρνηση καταλήγει ο λαός να παίρνει τα πράγματα απευθείας στα χέρια του.  

Παρόλα αυτά οι Αγγλοσάξωνες δεν φαίνονται συντονισμένοι στις αντιδράσεις τους με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αδιαφορούν αν οι Ισλαμιστές στην Αγγλία μπορούν να στέκονται σε μια γωνία και να φωνάζουν συνθήματα «Θάνατος στη Βασίλισσα» ενώ το Λονδίνο σήμερα εμφανίζεται να είναι η πρωτεύουσα ενός κράτους τρομοκράτη καθώς εξάγει μαχητές αλλά και ιδεολογία του ισλαμικού ιερού πολέμου. Σ΄ αυτή τη διαφοροποιημένη στάση έχουν τη συμπόρευση και συναίνεση της Ουάσιγκτον. Και οι δυο χώρες σήμερα κατέληξαν να προσομοιάζουν ολοένα και περισσότερο με τα κράτη που οι ίδιες αποκαλούν Άξονα του Κακού. Σαν ένα απολυταρχικό, ισλαμικό Ιράν αλλά της σουνιτικής, σαουδικής έκφανσης.

Οι αδύναμες κουλτούρες και πολιτισμοί γενικότερα συχνά κατακλύζονται από πιο ισχυρές αλλά σπάνια πιο προηγμένες κουλτούρες, όπως συμβαίνει στην Αγγλία και στην Αμερική, όπου κυβερνούν απελπισμένες και απορροφημένες ηγεσίες που απολαμβάνουν, με ένα μαζοχιστικό σύνδρομο,  να βλέπουν τον πολιτισμό που ανέδειξε αυτές τις ίδιες ηγεσίες να καταστρέφεται. Πιθανόν να το κάνουν επειδή επιθυμούν διακαώς να αποσείσου την ενοχή τους για τη λευκή, χριστιανική τους προέλευση άσχετα με το φόρο αίματος που μπορεί να πληρώσουν οι λαοί τους. Η μονομανία και η απορρόφηση είναι ο τρόπος ζωής των ημίθεων στον αγγλο-αμερικανικό κόσμο. Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των πολιτών χάνουν τα μέχρι τώρα σταθερά τους ερείσματα εξαιτίας αυτής της ανατροπής καταδεικνύει το βάθος της επικρατούσας μονομανίας, της ενοχής αλλά και της επιθυμίας για αυτοκαταστροφή.

Το κενό μπορεί να είναι πολύ δελεαστικό και έχει συγκεντρώσει πολύ μεγάλο μέρος της διεφθαρμένης και θνήσκουσας Δύσης.         

Το Mannlicher-Schönauer (Μάνλιχερ-Σενάουερ) υπήρξε ένας τύπος επαναληπτικού τυφεκίου, με περιστροφικό γεμιστήρα, που παρήχθη από τη Steyer-Mannlicher για τον Ελληνικό Στρατό και αργότερα χρησιμοποιήθηκε και από το στρατό της Αυστρο-Ουγγαρίας. Συνέχεια… »

Οι τύποι των αεροσκαφών αυτών Α-10 και ΟΑ-10 (Thunderbolt) σχεδιάστηκαν για αεροπορικές επιθέσεις εναντίον στόχων ξηράς, κυρίως εναντίον τεθωρακισμένων. Μπορούν να παραμείνουν στο πεδίο της μάχης καραδοκώντας για μια επικείμενη επίθεση και φτάνουν σε ύψη χαμηλότερα από 300 μέτρα ενώ μπορούν να δρουν και τη νύχτα εάν οι χειριστές φορούν τα κατάλληλα γυαλιά.
Το αεροσκάφος αυτό συνδέεται με το θέμα του εκφυλισμένου Ουρανίου μέσω του εφτάκανου πυροβόλου GAU-8 Avenger που διαθέτει και το οποίο χρησιμοποιεί τα PGU-14/API βλήματα που αναλύσαμε. Το πυροβόλο αυτό σχεδιάσθηκε ειδικά για χρήση εναντίον των τεθωρακισμένων αρμάτων μάχης και άλλων θωρακισμένων στόχων. Ένας τυπικός φόρτος μάχης του GAU-8 είναι 1.100 βλήματα των 30 mm είτε εκφυλισμένου Ουρανίου (PGU/14) είτε εκρηκτικά (PGU-13/B). Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ταχύτητα βολής των GAU-8 φτάνει τα 1.100 βλήματα το λεπτό. Συνεπώς ένα διαρκές πάτημα της σκανδάλης για (περίπου) 60 δευτερόλεπτα θα αδειάσει το πυροβόλο. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόσο εύκολο είναι να εξαντλήσει κανείς όλα τα πυρομαχικά (1.100 βλήματα) σε κάθε αποστολή.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ, τα 148 Α-10 που είχαν παραταχθεί για μάχη, έκαναν 8.077 αποστολές χρησιμοποιώντας 783.514 βλήματα DU. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό αφού κάθε βλήμα έχει 330 g DU θα έχουμε συνολική ποσότητα 259 τόνους DU στην περιοχή του Ιράκ. Εάν όμως αγνοήσουμε τα επίσημα στοιχεία της Συμμαχίας για τον αριθμό των βλημάτων και πάρουμε το χειρότερο σενάριο, δηλαδή τα Α-10 να αδειάζουν το πυροβόλο GAU-8 σε κάθε αποστολή, τότε εβλήθησαν (το πολύ) συνολικά 8.884.700 βλήματα DU δηλαδή (περίπου) 2.932 τόνοι DU.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ είναι μια από τις Διοικήσεις του Αρχηγείου Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού.

Οργάνωση της ΔΥΚ

Η Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ) αποτελεί τη Διοίκηση στην οποία εντάσσονται οι Ομάδες Ανορθόδοξου Πολέμου (ΟΑΠ), Ομάδα Αμφίβιων Επιχειρήσεων (ΟΑΕ), Ομάδα Εξουδετερώσεων Ναρκών (ΟΕΝ), τα Σκάφη Ανορθόδοξου Πολέμου (ΣΑΠ), και Υποβρύχια Οχήματα (ΥΠΟΧ), η Σχολή Υποβρυχίων Καταστροφών (ΣΥΚ), και η Βάση Υποβρυχίων Καταστροφών (ΒΥΚ) σύμφωνα με την Επιχειρησιακή Σχεδίαση και τις διαταγές ΓΕΕΘΑ και ΑΣ.

Αποστολές ΔΥΚ στην ειρήνη

1. Eπιτήρηση ακτών. Ασφάλεια θαλασσίων συνόρων. Έρευνα / Σύλληψη λαθρομεταναστών
2. Συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές (ΙΡΑΚ, ΑΛΒΑΝΙΑ , ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, ΣΑΧΑΡΑ, κτλ)
3. Ασφάλεια πολεμικών πλοίων που πλέουν στο εξωτερικό ή σε ευαίσθητες περιοχές Ναυτικών εγκαταστάσεων σε περίοδο κρίσεως .
4. Eκτέλεση νηοψιών .
5. Δυνατότητα ανάληψης αντιτρομοκρατικών αποστολών (Counter terrorism)
6. Η συμμετοχή σε επιχειρήσεις Ναρκοθηρείας / Ναρκαλιείας

Αναλαμβανόμενα έργα κοινωνικού χαρακτήρα

1. Επιδείξεις σε τηλεοπτικούς σταθμούς και εκπροσώπους ξένων κρατών
2. Επιδείξεις κατά την διάρκεια Ν. Εβδομάδας.
3. Ασφάλεια κωπηλατικών / ιστιοπλοϊκών αγώνων.
4. Ανευρέσεις / διασώσεις πνιγμένων.
5. Συνδρομή σε έργα έναντι θεομηνιών.
6. Ασφάλεια υψηλών προσώπων.
7. Εξουδετερώσεις ανευρεθέντων εκρηκτικών τυποποιημένων μηχανισμών σε Θαλάσσιες περιοχές.
8. Συνδρομή σε καταδυτικές δραστηριότητες αρχαιολόγων.
9. Ασφάλεια εμπορικών πλοίων.
ΠΗΓΗ:ΓΕΝ