Από 12 έως 23 Απριλίου 2010, διεξήχθη στο ΠΚΕΕΥΕ, το βασικό Πολυεθνικό Σχολείο Παρατηρητών Ηνωμένων Εθνών (ΗΕ), με τη συμμετοχή 15 σπουδαστών από 8 διαφορετικά κράτη ( Αρμενία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Γεωργία, Αίγυπτος, Ιορδανία, Τουρκία, Λίβανος και Ελλάδα). Συνέχεια… »

SHAPING GREECE’S AGENDA: «Meeting the challenges through leadership strategy»

Ευχαριστώ πάρα πολύ τους διοργανωτές για την ευκαιρία που μου δίνουν για πολλοστή φορά να μετάσχω σε μια παρόμοια υψηλού επιπέδου συνάντηση. Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά και την κα Πασαριβάκη και όλο το επιτελείο, για τις προσκλήσεις της και να τους συγχαρώ για την πολύ καλή δουλειά που κάνουν υπό την αιγίδα του Economist.

Συνέχεια… »

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος απάντησε την Παρασκευή, 23 Απριλίου 2010 στην παρακάτω επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑ.Ο.Σ.) προς τον Πρωθυπουργό (την οποία δημοσιεύμουμε στην ιστοσελίδα του Κέντρου Ελέγχου Όπλων σήμερα):

Συνέχεια… »

Στην κοινή σύνοδο του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο μετέχει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Χθες στο δείπνο εργασίας των Υπουργών Άμυνας Συνέχεια… »

Η απίστευτη ανημπόρια της Ενωμένης Ευρώπης να αποκρούσει την οργανωμένη επίθεση των διεθνών τοκογλύφων εναντίον ενός μέλους της, τελικά εναντίον της σηματοδοτεί μοιραία το τέλος της.

Ο Εμμανουέλ Τοντ, ο διανοητής που προέβλεψε την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού είχε ήδη από το 1995 επισημάνει ότι η συζητούμενη τότε νομισματική ενοποίηση, σχέδιο οικονομικού μετασχηματισμού με τη μέγιστη περιφρόνηση των πολιτισμικών και εθνικών ιδιαιτεροτήτων θα οδηγούσε σε μαζική δυσλειτουργία. Έγραφε τότε: «Είτε το ενιαίο νόμισμα δεν θα γίνει και το βιβλίο “ Η Επινόηση της Ευρώπης” θα εμφανισθεί ως συμβολή στην κατανόηση των εκατοντάδων ιστορικών δυσκολιών. Είτε το ενιαίο νόμισμα θα θεσπισθεί {θεσπίσθηκε βέβαια} και αυτό το βιβλίο θα μας δώσει τη δυνατότητα να καταλάβουμε σε είκοσι χρόνια {το καταλάβαμε σε δεκαπέντε} γιατί μια εκ των άνω κρατική ενοποίηση με απούσα τη συλλογική συνείδηση δημιούργησε μια ζούγκλα παρά μια κοινωνία». (L’ invention de l’ Europe σ.11).

Σ’ αυτή τη ζούγκλα, φευ, «ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν», αφού περάσαμε μια φάση ψευδαισθήσεων και δανεικής ευτυχίας. Τότε μπορούσαμε να ζωογονήσουμε τον παραγωγικό ιστό της χώρας, να ευθυγραμμίσουμε τα στραβά της οικονομίας μας, όμως βαυκαλιζόμασταν ότι στραβός ήταν ο γιαλός! Αλλά όπως έλεγε ο Δημόκριτος «χαλεπόν άρχεσθαι υπό χερίονος» – Βαρύ να κυβερνάσαι από τον χειρότερό σου!

Η ατέρμων φλυαρία των ιθυνόντων, οι χωρίς νόημα θεατρικές κινήσεις, τα εντυπωσιάζοντα δρομολόγιά τους , η μυθολογία του «μηχανισμού στήριξης» είχαν ως πηλίκον το απαισίας μνήμης για τις χώρες όπου πέρασε Δ.Ν.Τ.

Τα αυτοκρατορικώς αμειβόμενα παπαγαλάκια διαφημίζουν ως μονόδρομο εθνικής σωτηρίας το κατόρθωμα της παράδοσης μας στα γαμψά νύχια του αμερικανικού εργαλείου οικονομικής διακυβέρνησης του κόσμου. Στην τέχνη του κυβερνάν δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Και πάντως το ΔΝΤ είναι οδός απωλείας και όχι σωτηρίας. Οι αναλλοίωτες συνταγές του Ταμείου προβλέπουν δραστική μείωση μισθών, συντάξεων, χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, (ποιων και με ποια κριτήρια), ελαστικοποίηση του χρόνου και της αμοιβής ιδιωτικής εργασίας, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, ανατροπή του ισχύοντος εργατικού δικαίου, απελευθέρωση απολύσεων, εκθεμελίωση του κοινωνικού κράτους κ.α.π.

Η μοναδική σκέψη και η μονόδρομη λύση είναι ταυτόχρονα οδοί ανικανότητας. Πονάει χέρι κόψει χέρι. Με μπλόφες, νεροπίστολα και παιδικές κατασκηνώσεις δεν αντιμετωπίζονται κρίσεις όπως η παρούσα.

Οπωσδήποτε δεν αντιμετωπίζονται με δειλία. Η ελεεινή Goldman Sachs είναι ήδη στα χέρια της αμερικανικής δικαιοσύνης. Πάρα ταύτα εξακολουθεί να είναι και οικονομικός σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης όπως και των προηγουμένων από εποχής Σημίτη και του περιωνύμου εκσυγχρονισμού και της αλήστου λήθης «δημιουργικής λογιστικής» του.

Η υπόδική σήμερα στις ΗΠΑ αμερικανική Τράπεζα μεθόδευσε την χρεωκοπία μας, «διαχειριζόμενη» δυστυχώς και αυτή την ώρα το ελληνικό χρέος. (Πρβλ. τεκμηριωμένη ανάλυση στον ιστότοπο του Δ. Κωνσταντακόπουλου για τα σημεία και τέρατα της υπερατλαντικής μεγαλοτράπεζας).

Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα επελέγη ως πειραματόζωο – ιδεώδες δρομολόγιο για να ελεγχθεί η Ευρώπη, να διαλυθεί ο σκληρός πυρήνας της η Ευρωζώνη, πριν το Ευρώ κατορθώσει να γίνει κύριο αποθεματικό. Η Μέρκελ είτε δεν κατάλαβε – λιγότερο πιθανό – είτε συνειδητά συμπράξει στην ακύρωση του προς στιγμήν κοινού ευρωπαϊκού οράματος. Αν δεν συνέβαινε αυτό που προέβλεψε ο Todd η ΕΚΤ θα εξέδιδε ευρωομόλογα και θα ματαίωνε στη γένεσή τους τα άθλια παίγνια των κερδοσκόπων.

Όχι κύριοι της εξουσίας και τα ‘ένθεν κακείθεν δεκανίκια της, δεν είναι μονόδρομος το Δ.Ν.Τ.

Κάντε στάση πληρωμών τώρα και αναδιαπραγματευτείτε το χρέος. Δεν είστε οι μόνοι επί της γης που το κάνουν, άλλες 40 χώρες το έχουν εφαρμόσει.

Η Κατοχική δύναμη που εκφράζει το Ταμείο θα καταστήσει την εκλεγμένη κυβέρνηση, κυβέρνηση ανδρεικέλων. Αδηφάγα στην πρόθεσή της να κατασπαράξει ό,τι ακόμη «τρώγεται» σ’ αυτόν το τόπο, θα αξιώνει όλο και αγριότερα και φρικιαστικότερα αντιλαϊκά μέτρα.

Οι πάντες χρωστούν (ένας κραυγαλέος πίνακας βλ. Γ. Δελαστίκ, «Έθνος» 21/4/201), αλλά μόνο εμείς πληρώνουμε…

Την ύστατη ώρα πείτε ΟΧΙ στο Δ.Ν.Τ.

Αν δεν το τολμάτε, κάντε Δημοψήφισμα. Είστε υποχρεωμένοι, γιατί κανείς δεν σας ψήφισε να ρίξτε τον τόπο στο λάκκο των λεόντων. Σε κάθε περίπτωση προχωρήστε σε παύση πληρωμών.

Κύπρος 1974: Δέν Ξεχνώ!

Για χρόνια η ελληνική πλευρά απέδιδε τη δυστοκία των λεγόμενων Διακοινοτικών συνομιλιών στην αδιαλλαξία του Ντενκτάς. Τον τελευταίο καιρό έχει επενδύσει την πάσαν ελπίδα της στην επανεκλογή του Ταλάτ. Είναι απίστευτο, το ελληνικό Έθνος, με τις δύο κρατικές οντότητές του, να μεριμνά με τέτοια επιμονή για την επανεκλογή του Τούρκου εγκαθέτου της Άγκυρας, πανομοιότυπου με τον προκάτοχό του και τον όποιο διάδοχό του.

Ο εκάστοτε κατοχικός εντολοδόχος, όποιος και να είναι, εκτελεί τυφλά τα κελεύσματα του εντολέα του. Είναι υπάλληλος. Πιθανή αλλαγή του «υπαλλήλου» δεν σηματοδοτεί καθ’ εαυτή ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη στάση της Τουρκίας.

Η αυτοπρόσωπη παρουσία του πρωθυπουργού στη Μεγαλόνησο θα είχε νόημα να εμπνεύσει τις αντιστάσεις και να ενδυναμώσει την αγωνιστικότητα και την αποφασιστικότητα του Κυπριακού Ελληνισμού. Όμως ο κ. Παπανδρέου πήγε στην Κύπρο όπου ο Ελληνισμός είναι ανήσυχος για τους χειρισμούς του κ. Χριστόφια ασυγκράτητου στην ικανοποίηση κάθε διεκδίκησης του Ταλάτ. Αντί όμως να συνετίσει το συνομιλητή του, επεχείρησε να «νουθετήσει» τους αντιπάλους του που όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων ευτυχώς αντιτίθενται στη σπουδή και το ζήλο του προέδρου τoυς να ανταποκρίνεται εις πάσαν ζήτηση.

Η τρέχουσα ελληνική εξωτερική πολιτική είναι αδιέξοδη.

Όταν δεν εγκαταλείπεται στον αυτόματο πιλότο, αυτοσχεδιάζεται από την πολιτική ηγεσία κατά την προσωπική της αρχιτεκτονική. Λείπει μια στρατηγική ανοικτών οριζόντων, επεξεργασμένων θέσεων, υπερκομματικής θεώρησης. Επείγει να διαμορφώσουμε στρατηγική που να αντανακλά την αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπεια του Ελληνισμού και να αντιμετωπίζει, όχι να κατευνάζει τον εχθρό.

Αφού δεν διδασκόμεθα απ’ τον Θουκυδίδη ας διδαχθούμε τουλάχιστον απ’ τον αντίπαλο: Καμία υποχώρηση, καμία παραχώρηση. Δρώσα και αεικίνητη διπλωματία. Μηχανισμοί εξωραϊσμού. Λόμπι παντού και για όλα. Επιθετικότητα στην πράξη, συγκατάβαση στα λόγια. Ο Ερντογάν κινείται τώρα με παράφορη αυτοπεποίθηση.

Οι ημέτεροι κατασκευάζουν ευκαίρως ακαίρως άλλοθι ενδοτισμού: Φοβία απομόνωσης, στρατιωτική αδυναμία, συμμαχικές πιέσεις, αντισταθμίσματα, υποτίθεται σημαντικά, έναντι παραχωρήσεων, υποτίθεται ασημάντων κ.λ.π.

Όμως μας λείπει πάντοτε η επιβαλλόμενη ισχυρή βούληση και η αφοπλιστική αποφασιστικότητα. Κι όταν σπάνια λέμε κάτι σωστό το λέμε με τρόπο μη πειστικό.

Η επίκληση της στρατιωτικής αδυναμίας δεν τιμά αυτούς που την επικαλούνται. Πρώτον διότι ο λαός υποβάλλεται σταθερά σε βαρύτατη φορολογία για να έχει αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις, δεύτερον διότι τα τελευταία χρόνια διαλύθηκε και η υποτυπώδης αμυντική βιομηχανία μας ενώ την ίδια ώρα η Άγκυρα ανέπτυξε με γεωμετρική πρόοδο τη δική της πρωτογενή και σε συμπαραγωγές, με κορύφωση αυτές των F-35 και των μη επανδρωμένων οπλικών συστημάτων. Γεγονότα επικίνδυνα, ικανά να αλλάξουν την ισορροπία ισχύος στο Αιγαίο.

Ξεχνούμε την ουσία του Κυπριακού (Εισβολή Κατοχή, Εποικισμός). Μιλούμε για διακοινοτική διαφορά. Εμείς! Με τη στάση μας αποτρέπουμε τους ξένους και εκείνους που θα ήθελαν να στιγματίσουν τη στρατιωτική εισβολή να το κάνουν.

Οι διεθνείς, Κοινότητα και Κοινή Γνώμη αντιπαρέρχονται ανυποψίαστες την τουρκική κατοχή διότι ουδείς τους την υπενθυμίζει. Εξ’ ίσου ανύποπτες προσπερνούν τα καθ’ ημέραν συμβαίνοντα στο Αιγαίο διότι επίσης ουδείς τα καταγγέλλει. Ελλάδα και Κύπρος παρακολουθούμε με αιδήμονα σιωπή τα αποφώλια έργα και ημέρες του διαρκώς ενδυναμούμενου, επηρμένου πια Ερντογάν «για να μη χαλάσουμε το καλό κλίμα» !

Ποιο «καλό κλίμα»; Αυτό που ανατροφοδοτείται με τις κατ΄εξακολούθηση υποχωρήσεις μας στον προκλητικό στρατιωτικό εκ-βιασμό μας. Ακολουθούμε τάχα ρεαλιστική πολιτική. Περιεχόμενό της όμως η κατά δόσεις άνευ όρων παράδοσή μας. Με ευτελές αντίτιμο βραχέα διαλλείματα εκτόνωσης ενδίδουμε. «Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις / (η μέρα που αφέθηκες κι’ ενδίδεις) / και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα». (Καβάφης). Και χαρίζουμε στον αντίπαλο χρόνο και ευκαιρίες να αποποινικοποιεί τα εγκλήματά του, να εξασφαλίζει τη διεθνή κατανόηση και κατά περίπτωση την επιβράβευση.

Στο Αιγαίο έχουμε ανεχθεί την de facto συγκυριαρχία. Στη Θράκη τη συνδιοίκηση. Στην Κύπρο διαπραγματευόμαστε ως ηττημένοι.

Όχι άλλο. Ως εδώ!

Κύπρος 1974: Δέν Ξεχνώ!

Συλλογιζόμουν τα κατορθώματα των εθνομηδενιστών σε Ελλάδα και Κύπρο όταν διάβαζα ανάμεσα στα θύματα του μοιραίου πολωνικού αεροσκάφους τον επικεφαλής του «Ινστιτούτου Εθνικής Μνήμης», ιδρύματος επιφορτισμένου να κρατάει ζωντανή τη μνήμη του πολωνικού λαού που ξέρει να αντιστέκεται. Λογαριάζω ποιους μύδρους θα προκαλούσε μια πρόταση μας για σύσταση ανάλογου Ινστιτούτου στην Ελλάδα. Το προτείνω!

Είναι ώρα να σταματήσουμε τους χαριεντισμούς και τα «τσιφτετέλια» με αυτούς που προσβάλλουν έργω τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Να ριχτούμε με πάθος στην οικοδόμηση της εθνικής μας ισχύος. Ψαχνόμαστε για αλλαγή του οικονομικού υποδείγματος. Έχουμε απόλυτη ανάγκη ανάπτυξης για να μην συντριβούμε στην ύφεση και στις Συμπληγάδες ΔΝΤ – ΕΕ. Ιδού στάδιον λαμπρόν να στήσουμε μια σοβαρή αμυντική βιομηχανία. Η προώθησή της θα έχει διπλό αποτέλεσμα: ανάπτυξη και εθνικοαμυντική θωράκιση.

Μπορούμε. Θέλουμε;

Κουρδιστάν

Πρόκειται για μια τριακονταετή ιστορία: τα χιόνια λιώνουν, οι Κούρδοι πολεμιστές του PKK ξυπνούν από τη χειμερία νάρκη τους στα βουνά Καντίλ του Ιράκ και οι μάχες αρχίζουν στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας. Πέρυσι ο τουρκικός στρατός άρχισε νωρίτερα διώχνοντας χιλιάδες Κούρδους στο Ιράκ στη πρώτη σημαντική χερσαία επιδρομή από τότε που οι Αμερικανοί έφτασαν στη περιοχή. Οι Τούρκοι προφανώς απέσπασαν τη συναίνεση της Ουάσιγκτον αλλά οι Κούρδοι του Ιράκ όλων των βαθμίδων ζητούν να διασφαλιστεί η κυριαρχία του Ιράκ από τους μοναδικούς μαχητές που θα μπορούσαν να το επιτύχουν, τους Πεσμεργκά. Μια σύρραξη μεταξύ Ιράκ-Τουρκίας θα έβαζε την Ουάσιγκτον σε νέες ανησυχίες στη περιοχή.

Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά όμως, το PKK αντιμετωπίζει μια σημαντική απειλή όχι από τους τούρκους στρατιώτες αλλά τους πολιτικούς. Το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας πριν δυο χρόνια εκτόπισε το DTP (τη πολιτική πτέρυγα του PKK) στη μεγαλύτερη περιοχή που ελέγχεται από Κούρδους.

Το PKK στην ουσία διανύει μια καθοριστική στιγμή: ενώ απουσιάζει η επαναστατική βία ο Ερντογάν θα έχει το χώρο και το χρόνο να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που πιθανόν να του χαρίσουν πολιτική νίκη αν το εκμεταλλευτεί σωστά. Εάν το PKK πραγματικά ενδιαφέρεται για μεταρρυθμίσεις θα θεωρήσει τον προσωρινό εκτοπισμό της πολιτικής του πτέρυγας από το κόμμα του Ερντογάν ως το ανάλογο τίμημα. Εάν όμως το PKK ενδιαφέρεται μόνο να δείχνει τη σημαντικότητά του τότε θα αγωνίζεται προκειμένου να αναπληρώσει τις απώλειές του από τις τουρκικές επιδρομές και να επιστρέψει στη βία στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας φέτος το καλοκαίρι.  Καμιά τουρκική κυβέρνηση δεν θα προβεί σε μεταρρυθμίσεις όσο οι στρατιώτες σκοτώνονται σε αντάρτικες επιθέσεις. Η ιστορία δείχνει ότι το PKK θα καταλήξει να ενδιαφέρεται για τα στενά του συμφέροντα.

Στο μεταξύ οι Μπαρζανί και Ταλαμπανί έχουν ένα σημαντικό άσσο. Ένα αξίωμα της αντεπανάστασης είναι ότι η δύναμη των επαναστατών έχοντας τη τοπική στήριξη παραμένει ανίκητη. Εναντίον των Τούρκων (και των Αμερικανών) οι Κούρδοι του Ιράκ θα υποστηρίξουν το PKK. Μόνο οι δικοί τους μαχητές Πεσμεργκά έχουν μεγαλύτερη πίστη και αφοσίωση στην ιδέα του Κουρδιστάν. Έτσι μόνο οι Μπαρζανί και Ταλαμπανί μπορούν να ελέγξουν το PKK παρόλο που οι ίδιοι ότι έχουν αυτή την ικανότητα και δυνατότητα καθώς δεν θέλουν να πολεμήσουν ομοεθνείς τους Κούρδους. Τι είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει τη ανάλυση της σκοπιμότητάς τους; Με δυο λόγια είναι η ανεξαρτησία ή τόση μεταβίβαση κυριαρχίας όση μπορούν να ζητούν από τους συμπατριώτες τους Ιρακινούς.

Η εξέλιξη λοιπόν είναι προφανής: Οι Μπαρζανί και Ταλαμπανί ελέγχουν το PKK εάν η Τουρκία συναινέσει  στον οποιονδήποτε βαθμό ανεξαρτησίας μπορεί να χορηγήσει. Η Τουρκία φοβάται ότι το ημιαυτόνομο Κουρδιστάν θα συγκεντρώσει τους Κούρδους του  αλλά παράλληλα το PKK θα αποτελεί μεγαλύτερο πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση, σοβαρές πολιτικές μεταρρυθμίσεις θα εξαλείψουν την απειλή. Το Β. Ιράκ μπορεί να φαίνεται ειρηνικό και δημοκρατικό στη Δύση που ασχολείται με το νότιο τμήμα της χώρας όμως οι Κούρδοι της Τουρκίας κατανοούν ότι πρόκειται για δύο αμοιβαία ανταγωνιστικά κρατίδια υπό τη κυριαρχία του Ταλαμπανί και του Μπαρζανί αντίστοιχα.

Οι ΗΠΑ μπορούν και πρέπει να υλοποιήσουν ένα μέρος των υποσχέσεών τους προκειμένου να αποφύγουν μια συνοριακή σύρραξη μεταξύ Ιράκ και Τουρκίας. Σε πρώτη ανάγνωση μπορούμε να δούμε έναν οριστικό διαμελισμό του Ιράκ. Όμως οι Ταλαμπανί και Μπαρζανί θα φτάσουν σε όσο το δυνατό μεγαλύτερη ανεξαρτησία και με τους Πεσμεργκά αυτό σημαίνει πολλά. Είναι πιθανό να συνεργαστούν μεταξύ τους αν σκεφτούν ότι οι επιτυχίες τους διασφαλίζονται από τη συναίνεση της Άγκυρας.

Θα έλεγε κανείς πως αυτή η ευαισθητοποίηση της Άγκυρας σε θέματα εθνικής κυριαρχίας είναι απόλυτα διακιολογημένη. Πρόκειται σαφώς για την ίδια Άγκυρα που ενώ διακόπτει φιλίες, συμμαχίες και συνεργασίες όταν ξένες δυνάμεις αναμειγνύονται σε θέματα εσωτερικής δικαιοδοσίας, την ίδια στιγμή  συστηματικά προβαίνει σε προκλητικές ενέργειες σε θέματα εσωτερικής διοίκησης στη Δ. Θράκη καλώντας την μουσουλμανική  μειονότητα της περιοχής ουσιαστικά να αυτονομηθεί.  Κατ΄αντιστοιχία δυστυχώς πρόκειται για την απαράλλακτη ενδοτική στάση του Κολωνακίου που ανεξαρτήτως κυβερνώσας παράταξης συνεχίζει άκριτα να χαρακτηρίζει το μειονοτικό της περιοχής ως αρμοδιότητα του ΥΠΕΞ,  να υποστηρίζει παραληρηματικά τη Τουρκία στην ενταξιακή της πορεία ενώ υποστηρίζει πως η μόνη διαφορά με τη γείτονα  είναι η υφαλοκρηπίδα και όχι η παρωπίδα….

Palestinian Occupied Territories

Εάν τα διεθνή ΜΜΕ έχουν αποφασίσει ότι οι παράνομες τακτικές του Ισραήλ πρέπει να βρίσκονται στο απυρόβλητο, τότε ας αφήσουν τον κόσμο να κρίνει μόνος του. Για παράδειγμα, την  πρόσφατη έγκριση για πάνω από 3.000 νέες κατοικίες εποίκων στην Ιερουσαλήμ, την καταστροφή παλαιστινιακών περιουσιών από εποίκους και μια τρομοκρατική ενέργεια εντός της Λωρίδας της Γάζας.

Η τελευταία πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη 7 Απριλίου όταν σύμφωνα με μαρτυρίες που δόθηκαν στο International Middle East Media Center, Ισραηλινά τάνκς προήλασαν 500 μέτρα εντός της Β. Γάζας, άνοιξαν πυρ εναντίον κατοικιών κοντά στην Jabalya και μετά έστειλαν εκσκαφείς να ξεριζώσουν τα δέντρα και τα σπαρτά.

Σύμφωνα με το Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης, το πρωϊ της Τετάρτης Ισραηλινοί έποικοι κατέστρεψαν τη περιουσία της οικογένειας  Al-Kurd στην Αν. Ιερουσαλήμ. Παρά τα φωτογραφικά ντοκουμέντα αλλά και τις μαρτυρίες αυτοπτών, οι αστυνομικοί που κλήθηκαν να εξετάσουν τη βιαιοπραγία αρνήθηκαν να κάνουν έρευνες ή να συλλάβουν κάποιον από τους εποίκους ενώ την ίδια στιγμή έκαναν προσαγωγή δύο νεαρών Παλαιστινίων.

Εξήντα Παλαιστίνιοι, μεταξύ αυτών και σαράντα παιδιά, έχουν αναγκαστεί ήδη να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους από τη πίεση φασιστικής ομάδας ισραηλινών εποίκων και τώρα ζουν  στο πεζοδρόμιο αντιμετωπίζοντας εκτός από τη φτώχεια και τη ρατσιστική συμπεριφορά των εποίκων αλλά και των αστυνομικών.

Παρόλα αυτά το διεθνές δίκαιο είναι πολύ σαφές ως προς τη στάση του Ισραήλ.

Το Άρθρο 46 της Συνθήκης της Χάγης απαγορεύει κατάσχεση ιδιωτικής περιουσίας σε κατεχόμενο έδαφος. Το Άρθρο 55 της ίδιας Συνθήκης καθορίζει ότι «το κατοχικό κράτος θα θεωρείται απλώς ως διοικητής και έχον την επικαρπία των δημοσίων κτιρίων, των ακινήτων αλλά και των γαιών, των δασών και των γεωργικών εκτάσεων που ανήκουν στο εχθρικό Κράτος και τα οποία βρίσκονται στην υπό κατοχή χώρα. Πρέπει (το κατοχικό κράτος)  να διασφαλίζει το κεφάλαιο αυτών των περιουσιών και να τα διαχειρίζεται σύμφωνα με τους κανόνες της επικαρπίας.»

Το Άρθρο 49, παρ. 6 της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης καθορίζει σαφώς ότι «η κατοχική δύναμη δεν θα μεταφέρει τμήματα του δικού της πληθυσμού στο έδαφος το οποίο κατέχει».

Το Ψήφισμα 465 του Συμβουλίου Ασφαλείας (του 1980 με πλήρη ομοφωνία) διευκρίνιζε ότι «η πολιτική και οι πρακτικές εποικισμού του Ισραήλ» στα Κατεχόμενα αποτελεί «ένα σοβαρό εμπόδιο στην επίτευξη μιας συνολικής, δίκαιης και μόνιμης ειρήνης στη Μ. Ανατολή». Το Συμβούλιο Ασφαλείας είχε καλέσει το Ισραήλ να «διαλύσει τους υφιστάμενους οικισμούς και συγκεκριμένα να σταματήσει την εγκατάσταση, κατασκευή και σχεδιασμό οικισμών στα αραβικά εδάφη που ήταν υπό κατοχή από το 1967, συμπεριλαμβανομένης και της Ιερουσαλήμ».  

Η απόφαση της 9^ης  Ιουλίου 2004 που εξέδωσε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ανακοίνωνε ότι «οι ισραηλινοί οικισμοί στα παλαιστινιακά κατεχόμενα εδάφη, συμπεριλαμβανομένης και της Αν. Ιερουσαλήμ, είναι παράνομοι και ένα εμπόδιο στην ειρήνη και στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη […..και ] έχουν οικοδομηθεί κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου».

Ενώ είναι αλήθεια ότι δεν συμφωνούν με αυτές τις πρακτικές  όλοι οι Ισραηλινοί , είναι ωστόσο γεγονός ότι η ισραηλινή κυβέρνηση του Νετανιάχου βρίσκεται πίσω από αυτή τη παράνομη επεκτατική πολιτική που δεν βοηθά καθόλου στη καλλιέργεια ενός κλίματος ειρήνης στη περιοχή αλλά αντίθετα σπέρνει τους σπόρους του μίσους και μεγαλύτερης βίας για τα επερχόμενα χρόνια. Εάν τα διεθνή ΜΜΕ επιθυμούν να εθελοτυφλούν ή να κωφεύουν είναι καιρός κάποιοι να αρχίσουν να ενημερώνουν τον κόσμο για τα όσα συμβαίνουν.

Υποδοχή στη Κατεχόμενη Κύπρο

Μερικά ναυτικά μίλια βορειοδυτικότερα, μια ακόμα περίπτωση κατάφωρης παραβίασης των ίδιων ακριβώς διεθνών κανόνων εκτυλίσσεται εδώ και 36 χρόνια όμως η επίσημη Πολιτεία (αλλά και ο βίος) του κατεχόμενου  σε σχέση με τη κυβέρνηση του αδηφάγου κατοχικού του γείτονα κάθε άλλο παρά ανάδειξη και ενημέρωση χρειάζεται.

Σίγουρα κάποιοι κινδυνεύουν στην Κύπρο, αυτοί όμως είναι οι Ε/κ και όχι οι Τ/κ. Κινδυνεύουν άμεσα και σοβαρά από την Τουρκία. Κινδυνεύουv για τη συνεχιζόμενη επί 36 χρόνια ημικατοχή της πατρίδας τους και κινδυνεύουν πολύ πιο σοβαρά με την ετοιμαζόμενη λύση πίσω από τις κλειστές πόρτες της αμαρτωλής διπλωματίας των ισχυρών, δυστυχώς με τη συμμετοχή της κυπριακής ηγεσίας στο νησί  αλλά και στην Ελλάδα. Μια λύση άδικη, αντιδημοκρατική και θνησιγενής, που είναι το αποτέλεσμα σκοταδισμού, αδιαφάνειας, απειλών, εκβιασμών, σκοπιμοτήτων. Κινδυνεύουν να χάσουν την ελληνικότητα και την εθνική τους ταυτότητα.
Αυτό λοιπόν που απαιτείται είναι μόνον ενεργή συμπαράσταση στο πολύπαθο  κυπριακό Ελληνισμό……