Στην πρωινή εκπομπή  “ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ” του ΣΚΑΙ (17.03.2010) με τους δημοσιογράφους Λυριτζή και Οικονόμου, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Μπεγλίτης εξηγεί τι θα γίνει με «το υποβρύχιο που γέρνει»

Τα Σκόπια δεν δικαιούνται να χρησιμοποιούν το όνομα Μακεδονία διότι:

1.Μόνο το νοτιότερο τμήμα τους, ήτοι «ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα μεταξύ των ελληνικών συνόρων και του Μοναστηρίου και περί την Δοϊράνη» (Ακαδημία Αθηνών) ανήκουν στα γεωγραφικά όρια του Βασιλείου της Αρχαίας Μακεδονίας. Δηλαδή περίπου το 10% της σκοπιανής επικρατείας.

2.Οι πρόγονοι των σημερινών Σλάβων πολιτών της γείτονος ήρθαν στην περιοχή 1000 χρόνια μετά τον Μεγαλέξανδρο. Οι αρχαίοι Μακεδόνες είναι πολλαπλώς αποδεδειγμένο φύλο ελληνικό, όσο οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες. Στην ιστορία δεν υπήρξε μακεδονικό έθνος, όπως δεν υπήρξε αθηναϊκό ή σπαρτιατικό έθνος.

3.Μακεδονική γλώσσα είναι η ελληνική γλώσσα. Η ομιλούμενη στα Σκόπια ψευδώνυμη μακεδονική είναι μεταπλασμένο βουλγαρικό ιδίωμα και φυσικά δεν τη μιλούσε ούτε ο … Βουκεφάλας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

4.Το ιδεολόγημα της διαιρεμένης Μακεδονίας είναι σταλινοτιτοϊκό κατασκεύασμα. Με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου δεν διαιρέθηκε καμία Μακεδονία. Προσαρτήθηκαν στις βαλκανικές χώρες τμήματα της οθωμανικής επικρατείας που απελευθέρωσαν οι στρατοί τους.

5.Τα περί «συνταγματικού ονόματος» φληναφήματα είναι ανάξια σχολιασμού. Το σύνταγμα των Σκοπίων (όπως και κάθε χώρας) άλλαξε, ξανάλλαξε και μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξαναλλάξει.

Η Ελλάδα παρά τα κατά συρροήν και κατ΄ εξακολούθηση λάθη μας μπορεί να κερδίσει το όνομα με άμεσες, γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις:

α) Veto για την ένταξη των Σκοπίων σε ΝΑΤΟ – Ε.Ε.

β) Καταγγελία της Ενδιάμεσης λόγω λήξεως αλλά και συνεχών και συστηματικών παραβιάσεών της από τα Σκόπια.

γ) Διακοπή της δωρεάν ελληνικής οικονομικής βοήθειας προς Σκόπια, η οποία υπήρξε ως τώρα τεράστια. Μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια έφτασε τα 74.000.000 ευρώ.

δ) Αναθεώρηση επενδυτικών προγραμμάτων των ελληνικών κρατικών και ιδιωτικών επιχειρήσεων και του πολιτικού σχεδιασμού εκ μέρους μας. Δεν είναι ανέκδοτο να είμαστε ο μεγαλύτερος επενδυτής στη γείτονα και αντί να την «αγοράσουμε» στην έκφραση του Συμβούλου Ασφαλείας του Λευκού Οίκου στρατηγού Σκόουκροφτ έχουμε καταστεί όμηροί της;

ε) Απόφαση για δημοψήφισμα. Το σημερινό αδιέξοδο του πολιτικού κόσμου αν δεν μπορεί να λυθεί με ριζική αναθεώρηση των επιλογών τους ας καλέσουν τον ελληνικό λαό να αποφασίσει εκείνος.

Ακολουθούν παλαιότερες  δηλώσεις (2008) του Στέλιου Παπαθεμελή στο Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Όπλων για το Σκοπιανό:

Ρήγας Φεραίος (Βελεστινλής)

H  Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου βρίσκει τον ελληνικό λαό στη δίνη μιας βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης να αίρει μόνος τον σταυρό του μαρτυρίου του. Στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται κανένας Σίμων Κυρηναίος.

Η κρίση αποκάλυψε τη δραματική ανικανότητα της διεθνούς Κοινότητας σε όλες τις εκφράσεις της (ΟΗΕ, ΕΕ, Ευρωζώνη, G8, G20 κ.λ.π.) να την αποτρέψει, αλλά και να την διαχειρισθεί. Ο εωσφορικός εγωϊσμός και η ιδιοτέλεια κυβερνήσεων (π.χ.Γερμανία) παρέλυσε συλλογικούς θεσμούς που με μικρές, και ανέξοδες κινήσεις τους θα μπορούσαν να αφοπλίσουν τους κερδοσκόπους. Δεν το έπραξαν.

Δια της εις άτοπον απαγωγής η ευθύνη εξόδου περιέρχεται εξ’ ολοκλήρου στους εθνικούς χειρισμούς κάθε χώρας.

Ο εσαεί επίκαιρος Ρήγας Βελεστινλής συμβουλεύει τους Έλληνες: «Μην ελπίζετε εις ξένους / και υιούς νενοθευμένους /,αλλά μόνον στην ανδρείαν / των Ελλήνων την καρδίαν».

Οπωσδήποτε η κρίση ως πρόκληση προσφέρεται να καταστεί αφετηρία μιας γενικότερης αλλαγής στη γεωοικονομική, αλλά  και στην γεωπολιτική αρχιτεκτονική του πλανήτη.

Τα γεγονότα οριστικοποίησαν την κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που εισήγαγαν οι Ρήγκαν και Θάτσερ αλλά συνέχισαν μετά ζήλου οι δηλωμένοι «κεντροαριστεροί» Μπλέρ, Κλίντον και λοιποί σοσιαλφιλελεύθεροι καθώς και οι απανταχού της γης διάδοχοί τους, άχρι της σήμερον.

Τις παραμονές ακόμη της κρίσης το 50% των πολιτών του πλανήτη μοιράζεται μόλις το 1% του παγκόσμιου πλούτου. 1,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με 1 δολ. τη μέρα. Ανάμεσά τους πάνω από 6,5 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν πριν από τα πρώτα τους γενέθλια. Την ίδια ώρα τα έξοδα των αμερικανικών νοικοκυριών ισοδυναμούν με το ¼  της παγκόσμιας ζήτησης!

Η κρίση γελοιοποίησε τον κυνικό γκουρού του αχαλίνωτου υπερφιλευθερισμού Milton Friedmann ο οποίος δογμάτιζε ότι τάχα η απρόσκοπτη λειτουργία των κανόνων της αγοράς και του ασύδοτου ανταγωνισμού θεραπεύει πάσαν νόσον των κοινωνιών. Το βλέπουμε!

Αλλά η κατακρήμνιση του οικονομικού μοντέλου εκ των πραγμάτων συμπαρασύρει και το μοντέλο διακυβέρνησης.

Η κακομεταχείριση της Ελλάδας από τη Γερμανία με την παράλληλη καλλιέργεια ενός ως μη όφειλε ανθελληνικού αμόκ στη γερμανική κοινή γνώμη είναι παρανοϊκή. Ο όποιος ξιπασμένος νεοπλουτίστικος βίος κάποιων συνελλήνων μας είναι καταδικαστέος, αλλά οι βλαπτόμενοι είμαστε εμείς. Επειδή οι συμπολίτες μας αγόρασαν υπερπολυτελή Καγιέν και Μερσεντές, ωφελείται η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, όχι η Ελλάδα. Για την καθήλωση των  αμοιβών των Γερμανών εργαζομένων ευθύνεται η Μέρκελ και όχι οι Έλληνες και λοιποί από Ευρωζώνη καταναλωτές γερμανικών προϊόντων. Χωρίς αυτούς  οι Γερμανοί εργαζόμενοι θα ήταν Γερμανοί άνεργοι.

Είναι πράγματι ντόμινο η ελληνική περίπτωση. Η πολιτική της Μέρκελ καταφέρει βαρύ και ενδεχομένως θανατηφόρο πλήγμα στην Ευρωζώνη. Επιβάλλει σχεδόν manu militari τη θέλησή της. «Αδειάζει» τον Σαρκοζύ και όπως σημείωναν οι New York Times κάνει κακό και στις ΗΠΑ υποτιμώντας το ευρώ, αυξάνει το δολλάριο και επιβραδύνει την ανάκαμψη της Αμερικής.
Το γερμανικό υπερ-εγώ αρνούμενο να στέρξει σε μιαν ανέξοδη γι’ αυτό στήριξη της Ελλάδας κλονίζει εκ θεμελίων όλη την Ευρωζώνη «δι΄ασήμαντον αφορμήν» Και δοκιμάζει επίσης το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα.

Αν το ασίγαστο μένος της καγκελαρίου και η νωθρότητα, ή δυσκαμψία των άλλων επιμένουν να μας σμπρώχνουν στο λάκκο των λεόντων του ΔΝΤ, οφείλουμε να απορρίψουμε μετά πατάγου την «προσφορά». Μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας.

Οι πατέρες μας και τους σουλτάνους εξηυτέλισαν και τον Μουσολίνι γελοιοποίησαν και τον Αδόλφο Χίτλερ ταπείνωσαν. Κάθε φορά που αντιμετωπίσαμε τις απειλές ενωμένοι και αποφασισμένοι με δράσεις στοχευμένες και πολλαπλασιαστή την ψυχή του Ελληνισμού νικήσαμε.

Η απληστία των τοκογλύφων και η ψευδαίσθηση των πολιτικών υπηρετών τους ότι αυτοί θα παραμείνουν στο απυρόβλητο τους εξωθεί να μη μετρούν τις επιπτώσεις. Στην περίπτωση της Γερμανίας τα πράγματα καθίστανται επικίνδυνα στο βαθμό που η παρούσα συμπεριφορά υπερβεί σε χρόνο και σε στόχο τα τρέχοντα ζητήματα και εκτραχυνθεί σε χρόνια δυσπλασία.
Αυτό δεν θα είναι απλώς το τέλος της Ευρωζώνης αλλά και της ίδιας της ΕΕ. Και η αρχή γενικότερων ανακατατάξεων.

Η Γερμανία θα αναγκαστεί να αλλάξει ρότα εάν οι άλλοι της δώσουν έμπρακτα να καταλάβει ότι δεν είναι δούλοι της.

Αν δεν το κάνουν ο επόμενος θα έχει απείρως στυγνότερη μεταχείριση από την Ελλάδα. Και τότε θα είναι αργά.

Η κρίση είναι πλέον συστημική. Η Ελλάδα δεν πρέπει να υποκύψει στους εκβιασμούς. Οφείλει να αφυπνίσει και τους λοιπούς εταίρους, να αναζητήσει ενδοευρωπαϊκές συμμαχίες εκτός γερμανικής επιρροής. Προ πάντων όμως να ενεργήσει ως μη δεδομένη erga omnes. Να ψάξει στρατηγικούς συμμάχους, εκτός Ατλαντικού. Θα βρει. Και συμμάχους και δανεικά με τίμιους όρους.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, παραβρέθηκε σήμερα ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης στην παρέλαση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη. Μετά την παρέλαση, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων για το μήνυμα της ημέρας δήλωσε τα εξής:

Σήμερα, ημέρα της εθνικής μας εορτής, όλοι αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη σημασία έχει να είμαστε όλοι οι Έλληνες και όλες οι Ελληνίδες ενωμένοι, υπερήφανοι και αισιόδοξοι. Η Ελλάδα δεν είναι ένα κατηγορούμενο και απολογούμενο έθνος. Είναι μια ισχυρή οικονομία, ένα κράτος-μέλος της ζώνης του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι η 30ή σε όγκο οικονομία στον κόσμο, είναι η 15η οικονομία στον κόσμο ως άθροισμα επενδύσεων και αποταμιεύσεων, έχει μεγάλες οικονομικές δυνατότητες, μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες και θα ξεπεράσει τις δυσκολίες βασιζόμενη στις δικές της δυνάμεις. Χρειαζόμαστε ξανά μία «απελευθέρωση» των δυνάμεων και των δυνατοτήτων που έχουμε και αυτό θα το πετύχουμε μόνοι μας, με τις δικές μας δυνάμεις γιατί αυτό το οφείλουμε στην ιστορία μας, στην παράδοσή μας και κυρίως στο μέλλον μας γιατί τα παιδιά μας έχουν δικαίωμα στο μέλλον, όπως και εμείς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από την Ευρώπη τι περιμένουμε;

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Από την Ευρώπη ζητάμε τα αυτονόητα και στοιχειώδη πράγματα. Ζητάμε η Ευρώπη να αποκτήσει συνείδηση του προβλήματός της –γιατί το πρόβλημά της δεν είναι το ελληνικό πρόβλημα αλλά το ευρωπαϊκό- και να δείξει ότι έχει την πολιτική ικανότητα να διαχειρίζεται, να προβλέπει και να ξεπερνά κρίσεις. Γιατί και η κρίση της Ευρώπης δεν είναι η κρίση της Ελλάδος, είναι κάτι πολύ βαθύτερο και κάτι πολύ ευρύτερο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πιστεύετε ότι θα καταφύγουμε τελικά στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Η ώρα σήμερα δεν είναι ώρα ούτε για ειδικότερες δηλώσεις, ούτε για προβλέψεις. Ο τόπος δίνει μια μάχη και τη μάχη αυτή θα την κερδίσουμε. Θα την κερδίσουμε ενωμένοι με τις ικανότητές μας και κυρίως με την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε πλήρως τη διεθνή πραγματικότητα.

Το ίδιο ισχύει όχι μόνο για την οικονομία αλλά και στο μεγάλο μέτωπο των εθνικών μας θεμάτων, το μέτωπο της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Παρακολουθούμε με ιδιαίτερη προσοχή, με επαγρύπνηση, όλα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, καταγράφουμε τις καταστάσεις, χωρίς ούτε να τις υποβαθμίζουμε, ούτε να τις διογκώνουμε τεχνητά. Δεν έχουμε εξαρτημένα αντανακλαστικά, δεν τρέχουμε πίσω από προκλήσεις. Πάντα έχουμε έναν σταθερό άξονα: την ειρήνη στην περιοχή που προκύπτει μέσα από τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, μέσα από τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας, των υφισταμένων συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των διοικητικών αρμοδιοτήτων που έχουν αναγνωριστεί από διεθνείς συμβάσεις και αποφάσεις διεθνών οργανισμών.

Η Ελλάδα σήμερα, ημέρα της εθνικής της επετείου, στέλνει και πάλι προς όλους τους γείτονες και φίλους ένα μήνυμα συνεργασίας, ένα μήνυμα σταθερότητας και ειρήνης, ένα μήνυμα αλληλοκατανόησης. Αλλά βεβαίως δεν μπορούμε να μένουμε μόνο στη ρητορεία, πρέπει να προχωρούμε σε πράξεις και πρωτοβουλίες και αυτές μπορούν να προχωρήσουν σε σταθερό έδαφος μόνο όταν αποδεχόμαστε ορισμένα αυτονόητα και απλά πράγματα, όπως αυτά που ανέφερα προηγουμένως.

ΠΗΓΗ: ΥΠΕΘΑ

Εξ αφορμής και του «μεταναστευτικού» επανήλθε στο προσκήνιο η συζήτηση περί έθνους και εθνικής ταυτότητας. Το έθνος – κράτος είναι μεταναγεννησιακό δημιούργημα, αλλά το έθνος με την έννοια του ανήκειν σε ένα ομοιογενές σύνολο με κοινούς συνεκτικούς δεσμούς πολιτισμού και αξιών ζωής, είναι παλαιό όσο και η ιστορία. «Ουδέν γλύκιον ης πατρίδος ηδε τοκήων γίγνεται». Δηλαδή από πατρίδα και γονιούς γλυκύτερο δεν έχει, βεβαιώνει ο πολυμήχανος Οδυσσεύς στην Ομηρική Οδύσσεια (ι, 34).

Οι παγκοσμιοκράτες αφαιρούν από το κράτος τη διάσταση του έθνους και το καθιστούν δια λοβοτομής ευπρόσβλητο στα σχέδιά τους και ευπώλητο στις αδηφάγες συναλλαγές τους.
Η νεοτερικότητα δογμάτισε ότι το έθνος είναι τεχνητό δημιούργημα του κράτους. Και το ελληνικό έθνος δημιούργημα του 19ου αιώνα, ήτοι του κρατιδίου της Μελούνας που προέκυψε από την Επανάσταση του 1821. Η θέση αυτή είναι βαθύτατα αντιεπιστημονική και ανιστόρητη. Θα προσιδίαζε ίσως σε νεοπαγή έθνη, αλλά είναι εκτός τόπου και χρόνου για ιστορικά έθνη που έχουν πολυαίωνη διαδρομή, προϋπήρξαν του κράτους και επεβίωσαν σε μακρές περιόδους και χωρίς ιδίαν κρατικήν οντότητα όπως το Ελληνικό.

Το κυρίαρχο δόγμα της ελληνικής ιστοριογραφίας, ακριβέστερα αυτής που εξουσιάζει σε Εκπαίδευση, και ΜΜΕ είναι αυτό της νεοτερικότητας.

Θεωρία επείσακτη και εν πολλοίς ετεροκαθοριζόμενη. Επώνυμα στελέχη της έχουν καταγγελθεί ως μισθωτοί ξένων «πρυτανείων» π.χ. Soros. Τα μέλη της όμως έχουν τα μεγάλα μέσα στα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης.

Ισχυρίζονται ότι το ελληνικό έθνος δεν υπήρχε πριν το 1830. Αλλά τότε τί ήταν οι ήρωες αυτού έθνους – φαντάσματος που μάτωσαν «για του Χριστού την πίστη την αγία / και της πατρίδος της ελευθερία»;
Οι εθνομηδενιστές βρίσκονται «εντός, και επί ταυτά» όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων. Καλύπτουν θέσεις κλειδιά σε Εκπαίδευση και Επικοινωνία. Από κει διοχετεύουν με περίτεχνες κενολογίες τον μηδενισμό.

Μας θέλουν χωρίς ταυτότητα. Χωρίς προγόνους και χωρίς απογόνους. Χωρίς παρελθόν και γι’ αυτό χωρίς μέλλον. Αφού «σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν σβήνει κανείς κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον» (Σεφέρης).

Δεν υπάρχει γενικά αποδεκτός ορισμός του έθνους. Κατά την αντικειμενική αντίληψη συστατικά του στοιχεία είναι: όμαιμον, ομόγλώσσον, ομόθρησκον και ομότροπον (Ηρόδοτος). Ενώ κατά την υποκειμενική θεωρία θεμελιώδες κριτήριο είναι η κοινότητα ιστορικού παρελθόντος, ενεργού παρόντος και επιθυμητού μέλλοντος που σφυρηλατεί ένας ανώτερος πολιτισμός. Αυτό διερμηνεύει ο Ισοκράτης στον Πανηγυρικό του όταν αποφαίνεται ότι η Αθήνα «το των Ελλήνων όνομα πεποίηκεν μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι». Δηλαδή η Ελληνικότητα είναι πρωτίστως πνευματικότητα και άρα Έλληνας και γενιέσαι αλλά και πνευματικά γίνεσαι, αφού «μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας».
Στο Βυζάντιο που ήταν συμπολιτεία το κυρίαρχο στοιχείο ήταν η Ορθόδοξη πίστη, η οποία εξακολούθησε να είναι αποφασιστική και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Όσοι τότε εξισλαμίσθηκαν εκτουρκίσθηκαν. Αλλαγή θρησκείας επέφερε αλλαγή εθνικής ταυτότητας. Η αλλαγή όμως γλώσσας δεν επηρέασε την εθνική συνείδηση των Καππαδοκών οι οποίοι αν και εκτουρκίσθηκαν γλωσσικά, παρέμειναν ακέραιοι Έλληνες χάρις στην ορθόδοξη πίστη τους. Αντίθετα οι αρχαίοι Ποσειδωνιάτες της Μεγάλης Ελλάδος «συνέβη το μεν εξ αρχής Έλλησιν ούσιν εκβεβαρβαρώσθαι» αφού εκλατινίσθηκαν γλωσσικά αν και συνέρχονταν κάθε χρόνο σε πένθιμη εορτή όπου θυμούνταν τα ήθη και τις ελληνικές τους παραδόσεις στην πορεία απώλεσαν την ελληνικότητά τους. Και οι Βαλαάδες της Δυτικής Μακεδονίας που αλλαξοπίστησαν αν και παρέμειναν ελληνόφωνοι ως τα 1922 εκτουρκίσθηκαν επειδή εξισλαμίσθηκαν. Σημαντικό το φαινόμενο των Κρυπτοχριστιανών που είναι εν πολλοίς Κρυπτοέλληνες.

Η ελληνική εθνική ταυτότητα έχει την απαρχή της στους κρητομυκηναϊκούς χρόνους και πορευόμενη έκτοτε ως αδιάσπαστη σταθερά φτάνει στις μέρες μας με τις ίδιες ορίζουσες του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος που αποτέλεσε ελληνικό μεγαλούργημα (Πρβλ. Γ. Κοντογιώργη, Ο Ελληνισμός ως έθνος κοσμοσύστημα). Η προσληπτική της ικανότητα επέτρεψε να εμπλουτίζεται με τη δημιουργική όσμωση από εμπειρίες του συσχηματισμού των Ελλήνων με τους άλλους λαούς. «Ό,τι περ αν Έλληνες βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τούτων εις τέλος απεργάζονται» (Πλάτων, Επινομίς 987 de).

Το ελληνικό κοσμοσύστημα τοποθετεί την ελευθερία πάντοτε υπεράνω της ζωής. «Ου ποιήσομαι περί πλείονος το ζην της ελευθερίας». (όρκος στις Πλαταιές 479 π.Χ.) Βαρυσήμαντη η εντολή του Παυσανία στην ίδια μάχη για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων Περσών «βάρβαροι μεν, άνθρωποι δε»!
Και παρότι οι βάρβαροι επιλέγουν τις νύχτες για να χτυπήσουν ύπουλα, οι Έλληνες επιμένουν να αντ-επιτίθενται μέρα, αντρίκια και ελεύθερα. Τον ίδιο κανόνα εφήρμοσε ο Μ. Αλέξανδρος. Τα συστατικά της ταυτότητάς μας παραμένουν αναλλοίωτα σε ευτυχισμένες και επώδυνες ώρες. Εύγλωττο το περιστατικό στην επαναστατημένη Χίο του ’21: Ο καπετάνιος διατάσσει «πυρ» κατά του εχθρού και η κραυγή των παλληκαριών του «τι πυρ ωρέ, δε θωράτε ότι απέναντι είναι ανθρώποι»!

Το ελληνικό κοσμοσύστημα εμπεριέχει σειρά από ταυτοτικές παραμέτρους, πρίν, κατά και χωρίς κράτος και συγκροτεί μια συνείδηση κοινωνίας που τα μέλη της διακατέχονται από ισχυρή αίσθηση του ανήκειν.

Ανήκειν σε μια διαχρονική ενότητα γλώσσας που δεν έπαυσε ποτέ να μιλιέται και να γράφεται από τον Όμηρο ως τις μέρες μας. Ο έναρθρος, έντεχνος και φιλόσοφος έλλην λόγος πιστώνεται με τα ευκλεέστερα κείμενα του πανανθρώπινου πολιτισμού. Ό, τι πολύτιμο εξ άλλου έχει αντέξει στο χρόνο συνιστά την ανεκτίμητη παράδοση και τον λαϊκό μας πολιτισμό. Ενώ στη τέχνη ο Παρθενώνας, η Αγία Σοφία, η βυζαντινή αγιογραφία είναι έργα θαυμαστά και άφθιτα.

Οι νεοτερικοί και οι έκγονοί τους αρνούνται τις ρίζες μας. Αρχικά αμφισβήτησαν τη συνέχεια. Ύστερα έστησαν μιάν αερογέφυρα από τον 19ο αιώνα στους προχριστιανικούς χρόνους απορρίπτοντας το ελληνικό Βυζάντιο. Κι όμως «Η ελληνική γλώσσα και σκέψη, ζωντανές μέσα στην παράδοση των Βυζαντινών τους επιτρέπουν να υπερηφανεύονται ότι είναι Έλληνες, έχοντας πλήρη συνείδηση της ανωτερότητας και των διαφοροποιητικών τους στοιχείων» (E. Brehier, πρόλογος στη Βυζαντινή Φιλοσοφία Τατάκη).
Τα εγχώρια γαλουχήματα της νεοτερικότητας απορρίπτουν Παπαρρηγόπουλο και Ζαμπέλιο που τεκμηρίωσαν αδιάσειστα την ελληνική διαχρονία και οικουμενικότητα. Δεν διστάζουν δε να αποκηρύξουν τον σημαντικότερο σύγχρονο ιστορικό Νίκο Σβορώνο ο οποίος αποφάνθηκε ότι: «Το Βυζάντιο είναι το εκχριστιανισμένο ρωμαϊκό κράτος του ελληνικού έθνους, η έντονη και διαρκής τάση του προς τον εξελληνισμό του έως τη μεταβολή του σε ένα ελληνικό εθνικό κράτος είναι πλέον μια διαπίστωση γενικά παραδεκτή» (το Ελληνικό Έθνος σ.33).

Τα υπόγεια πνευματικά ρεύματα της ιστορίας δρουν πάντοτε ανεξάρτητα και μυστικά από τα εμφανώς δρώντα.

Από την επομένη της Αλώσεως τα επαναστατικά σκιρτήματα του Γένους στοχεύουν στην ανάσταση μιας Ελληνοβυζαντινής Αυτοκρατορίας. Εν ονόματι της «μαγιάς» που ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει. «Παλαιόθεν και έως τώρα όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε τους Έλληνες και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά». (Μακρυγιάννης).

Βεβαίως Έλληνας και γεννιέσαι και γίνεσαι. Αλλά πρώτα γίνεσαι, αποδέχεσαι συνειδητά ως πατρίδα σου τη νέα πατρίδα και μετά αναγνωρίζεσαι. Δεν αρκεί να σέβεται Σύνταγμα και νόμους (περί ών Ν. Αλιβιζάτος, Καθημερινή 14/2/10). Αυτό το οφείλει οιοσδήποτε ευρισκόμενος στα όρια της επικρατείας. Γι’ αυτόν που έγινε όπως και για κείνον που γεννήθηκε Έλληνας «μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον και σεμνότερον και αγιώτερον» είναι η πατρίδα. Οι αποδομητές εξοβελίζουν τα ουσιώδη της αυτοσυνειδησίας μας που τροφοδοτούν την εθνική και κοινωνική μας συνοχή. Και μέμφονται το ότι «στο σχολείο η ιστορία καλείται {καλούνταν άλλοτε} να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα, ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν την εθνική συνέχεια στο χρόνο και στο χώρο» (Τι είναι η πατρίδα μας σ.31).

Έχουμε σοβαρή κρίση ταυτότητας την οποία επιφέρουν στο εθνικό σώμα «ξένοι και ντόπιοι συνομώτες» που αποδομούν «ιδέες , πεποιθήσεις και πιστεύω σε σχέση με το ελληνικό έθνος και τις ρίζες του» (Μίκης Θεοδωράκης).

Ένα έθνος εξαφανίζεται όταν εκριζώνονται οι πεποιθήσεις που τα εμπνέουν και τα ελατήρια που τα κινούν.

Το ερώτημα «Τι είναι πατρίδα μας;» είναι δομικό. Αλλά οι συντάκτες του ομώνυμου εγχειριδίου αριστεύουν στην τέχνη της αποδόμησης. Κατεδαφίζουν!

Στο παληό Αναγνωστικό της Ε΄ Δημοτικού το ομώνυμο ποίημα του Πολέμη δίνει την ελληνική απάντηση, καταλήγοντας:

«Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα, / και κάτι, που έχομε μες στην καρδιά / και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου ακτίνα / και κράζει μέσα μας: Εμπρός, παιδιά!»

Μαθήματα θάρρους, δύναμης και Ελλάδας, παραδίδει σε όλους μας η ηρωίδα Δασκάλα της Θράκης, «η μάνα των Πομακόπουλων» Χαρά Νικοπούλου, που διδάσκει στο Δημοτικό Σχολείο του Μεγάλου Δερείου (πέρασμα) και δέχεται τις συνεχείς απειλές των μηχανισμών του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής ακόμη και για τη ζωή της, επειδή ακριβώς με αυτοθυσία ύψωσε την παιδεία και τη σημαία της Ελλάδας στα ξεχασμένα Πομακοχώρια και μαθαίνει στα παιδιά των Πομάκων ότι είναι Έλληνες και έχουν δικαιώματα πάνω στην ιστορία και την ελληνική εθνική τους συνείδηση!

 Η Χαρά Νικοπούλου, βραβεύτηκε με Αριστείο Καινοτομίας κατά την σχετική τελετή του Υπουργείου Παιδείας (13-3-2010), τολμώντας όμως να χρησιμοποιήσει εκτός προγράμματος το μικρόφωνο, αιφνιδιάζοντας τους πάντες, για να πει μπροστά στην Υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου και την Υφυπουργό Εύη Χριστοφιλοπούλου, ότι οι μαθητές της «αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες Πομάκοι Μουσουλμάνοι» και πως «η Μειονότητα στη Θράκη δεν είναι Τουρκική, είναι Μουσουλμανική» και αυτό τα παιδιά «το φωνάζουν μέσα από την εφημερίδα» που δημιούργησαν, την οποία μάλιστα και παρέδωσε στα χέρια της ίδια της Υπουργού, που μη μπορώντας να πράξει διαφορετικά, την πήρε…

 Το ερώτημα είναι εάν τελικά το μήνυμα των Ελληνόπουλων από τα μακρινά και ξεχασμένα Πομακοχώρια, θα φτάσει στην Κυβέρνηση ώστε να κάνει πράξη την Ελληνική Παιδεία για όλους τους μαθητές, και ιδίως τους Πομάκους, που δεν θέλουν να τους διδάσκουμε καταπιεστικά, άδικα και απάνθρωπα την τουρκική γλώσσα, όπως επιθυμεί η Άγκυρα, αλλά την Ελληνική!

Χαρά Νικοπούλου

Η Χαρά Νικοπούλου έχει φέρει τα πάνω κάτω στα χωριά της μειονότητας, καθώς είναι η μόνη Ελληνίδα δασκάλα που μένει όλο τον χρόνο εκεί. Με την παρουσία της εκμεταλλεύεται τον ελεύθερο χρόνο και προσφέρει δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία τα απογεύματα στα παιδιά που έχουν αδυναμία να μάθουν ελληνικά, κάνει μαθήματα παραδοσιακών χορών και διδάσκει μουσική και ζωγραφική τα καλοκαίρια που τα παιδιά έχουν περιθώριο και έτσι γεμίζουν δημιουργικά τον χρόνο τους.
Επίσης διοργανώνει παρελάσεις και εκδηλώσεις στις εθνικές εορτές και κάνει κάθε πρωί έπαρση της ελληνικής σημαίας στο σχολείο!

Όλοι θυμόμαστε πως η Χαρά Νικοπούλου έπεσε θύμα ξυλοδαρμού, διώχθηκε από το σπίτι που της είχε παραχωρήσει το κράτος, δέχεται σχεδόν καθημερινά απειλές, ενώ κάποιοι έκλεψαν τη σφραγίδα από το σχολείο της και την έστειλαν στο τουρκικό προξενείο Κομοτηνής για να δείξουν τη… δύναμή τους!

Μετά από τα παραπάνω τίθενται τα εξής αμείλικτα ερωτήματα που χρήζουν απάντησης από την Ελληνική Πολιτεία:
– Είναι ή όχι ποινικό αδίκημα η παρεμπόδιση των παιδιών να παρακολουθήσουν μαθήματα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που είναι υποχρεωτική; Αν ναι, γιατί δεν τιμωρούνται οι μουσουλμάνοι γονείς που το κάνουν και εκείνοι που τους υποκινούν; Μήπως δεν ισχύουν οι ελληνικοί νόμοι στα μουσουλμανικά χωριά;
– Παραβαίνουν το καθήκον τους οι τοπικοί και περιφερειακοί άρχοντες, όταν καλύπτουν τέτοιες ενέργειες και παίρνουν μέρος σε συλλαλητήρια που έχουν στόχο να καταλύσουν θεσμούς του κράτους όπως είναι η εκπαίδευση; Αν ναι, γιατί δεν τιμωρούνται;
– Λειτουργεί το ελληνικό κράτος στις λεγόμενες μειονοτικές περιοχές, ή σιγά σιγά δημιουργείται νέο Κόσοβο, χωρίς να το πάρει κανείς… χαμπάρι; Αν γίνεται κάτι τέτοιο, δικαιούνται οι πολιτικοί ταγοί μας να εφησυχάζουν;
– Πληρώνει ή όχι το ελληνικό κράτος τους μουσουλμάνους δασκάλους ακόμη και με επιδόματα Χριστουγέννων και Πάσχα; Για να εκτουρκίζουν τους μουσουλμάνους έλληνες μαθητές;
– Τέλος, τι λένε οι αρμόδιες αρχές ασφαλείας για τον εμφανή ρόλο δεκάδων «Τούρκων» που διαμένουν επί εξάμηνο και πλέον στο Μεγάλο Δέρειο και άλλα χωριά της περιοχής με το πρόσχημα «επίσκεψης σε συγγενείς» ενώ στην πραγματικότητα προπαγανδίζουν, απειλούν, εκβιάζουν και ποδηγετούν καθέναν που δεν «υπακούει»;  

Προσπερνούμε τα αναξιόχρεα χαμόγελα εντεύθεν και εκείθεν του Ατλαντικού. Φυσικά και τις πομπώδεις μεγαλαυχίες για το γέρας της ….βίζας! Η επί έτη άρνηση της Ουάσιγκτον να την καταργήσει ήταν ντροπή γι’ αυτήν, όχι για μας που συμπολεμούμε μαζί της εδώ και 200 χρόνια.

Επειδή «προς το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται» (Δημοσθένης) και το τελευταίον εκβάν ήταν ή όφειλε να είναι ζητούμενο των ταξειδιών δηλαδή να δανεισθούμε με τους ίδιους όρους που δανείζονται οι άλλοι, άνθρακας ο θησαυρός! Και πάλιν και πολλάκις μένουμε εγκλωβισμένοι στα νύχια της περιβόητης Goldmann Sachs η οποία πρώτα δυσφημεί, καταμέμφεται και μηδενίζει τις χώρες – θύματά της και μετά εμφανίζεται έτοιμη να τις σώσει με προκαταβαλλόμενον πάντοτε το αζημίωτον της.

Με καταχθόνια διαβολοτερτίπια έστησε τη φούσκα των στεγαστικών στις ΗΠΑ: Συσσώρευε τα άνευ οιασδήποτε εγγύησης δάνεια – σκουπίδια σε χρεόγραφα CDO που πωλούσε ως παράγωγα στους επενδυτές. Τα CDO τα ασφάλισε στην AIG ως CDS, «τοξικά ομόλογα», γνωστά ως Swaps. Φαύλος κύκλος κερδοσκοπίας. Βέβαια οι AIG, Lehman Bruders κ.λ.π. φαλήρισαν, αλλά η «μητρική» G /S ζει και βασιλεύει. Και από την εποχή Σημίτη μέχρι σήμερα μας προσφέρει τις διόλου καθαρές υπηρεσίες της σε ληστρικές τιμές.

Τα δυσώδη swaps παραμένουν ανέγγιχτα, καθώς άβουλος ο Ομπάμα προσέκρουσε στην άρνηση του Κογκρέσου να εγκρίνει τελεσφόρες ρυθμίσεις των «παραγώγων ασφάλισης πιστωτικού κινδύνου έναντι χρεοκοπίας». Κοντολογίς θα εξακολουθήσουμε να ματώνουμε, επαιτώντας δανεικά, όσο θα επιμένουμε να προσφεύγουμε στους συνήθεις υπόπτους διεθνείς τοκογλύφους, εταίρους της Goldmann Sachs.

Tα περί G20 όπου τάχα ο Ομπάμα θα φέρει το ελληνικής εμπνεύσεως «Ευρωπαϊκό Σχέδιο» για περιορισμό της ανεξέλεγκτης διεθνούς κερδοσκοπίας, είναι επικοινωνιακό τέχνασμα όπερ και τυχόν αποδεκτό θα απαιτούσε μακρό χρόνο για να αποδώσει. Το ευρώ εξαιτίας κακής εκ γενετής οργάνωσής του δεν διαθέτει οικονομική διακυβέρνηση, ούτε σταθεροποιητικό Ταμείο. (Η σύστασή προϋποθέτει τροποποίηση της Λισαβόνας). Ούτε βέβαια ρήτρα αλληλεγγύης. Αυτή πάντως αν και την απαγορεύει η Συνθήκη  δεν χρειάζεται θεσμικό πλαίσιο για να την λειτουργήσει. Βούληση χρειάζεται, όχι χαμόγελα.

Το αποτέλεσμα του πρωθυπουργικού ταξειδιού στις ΗΠΑ τα αποτύπωσε πολύ ρεαλιστικά Αμερικανός Αξιωματούχος στο Ρώϋτερ («Ελευθεροτυπία» 11/3/10): «…συγχαίρουμε {την ελληνική κυβέρνηση} για τα σκληρά βήματα που έχει ήδη κάνει και έχουμε εμπιστοσύνη ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι της θα την στηρίξουν σε αυτό τον δύσκολο δρόμο». Άρα ξανά στη Μέρκελ για το αόρατο «σχέδιο στήριξής» μας.

Ο Όλι Ρεν σέρβιρε τα πρώτα μέτρα για τον δημόσιο τομέα μέσω της «Κοριέλλα ντε λα Σέρα». Τα δεύτερα για τον ιδιωτικό τα ξεφούρνισε προχθές από το «Βήμα»: περαιτέρω ελαστικοποίηση των ήδη ευέλικτων εργασιακών σχέσεων προοιωνιζόμενη κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων, απεριόριστες απολύσεις, διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής εργασία, μισθολογικές μειώσεις, κ.ά.π.

Οι διαρκώς οξυνόμενες αντιφάσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού μετακινούν ραγδαία την κρίση από την χρηματοπιστωτική στην πραγματική οικονομία. Τα ελλείμματα ωστόσο δεν είναι αιτία, αλλά αποτέλεσμα της ύφεσης. Η έκδηλη ανεπάρκεια των ευρωπαϊκών θεσμών υποδηλώνει πόσο λίγο, έως καθόλου μπορούμε να ελπίζουμε σε ευρωπαϊκή λύση. Ξεχάστε εντελώς την αμερικανική.

Πρέπει να ξεκολλήσουμε από την G /S και τα παραρτήματα της. Αυτή η Τράπεζα είναι «μια εξαιρετική επιτηδευμένη μηχανή μετατροπής του ωφέλιμου κοινωνικού  πλούτου στο πιο άχρηστο και ανεξήγητο πράγμα στη γη: καθαρά κέρδη για πλούσιους, ιδιώτες» (Mat Taibbi, Τετράδια, χειμώνας / άνοιξη 2010 σ.120).

Στη Δύση η οργανωμένη απληστία νικούσε πάντοτε την ανοργάνωτη Δημοκρατία. Και εξακολουθεί να την νικά, όσο το κεφάλαιο θα παίζει ασύδοτα το παιχνίδι «μόχλευση – απομόχλευση – υπερμόχλευση».

Όταν θα εφαρμόζουμε τυφλά τις ανάλγητες απαιτήσεις Ρεν, η ύφεση θα αυτοτροφοδοτείται και η οικονομία θα βουλιάζει, υπό τα χειροκροτήματα των αγορών που θα ζητούν διαρκώς επιπρόσθετα μέτρα. Τώρα άλλα 24.

Τελικά η έξοδος από την κρίση είναι αποκλειστικά εθνική υπόθεση. Και ή την παίρνουμε στα χέρια μας σχεδιάζοντας τρόπους επανεκκίνησης της οικονομίας, τόνωσης της ζήτησης και προωθούμε ταυτόχρονα ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ή αλλοιώς γινόμαστε αξιοθρήνητοι. Το κράτος το λειτουργούν οι εργαζόμενοι, αφού αυτοί πρωτίστως πληρώνουν τους φόρους. Οι εισοδηματικά ανώτεροι δηλώνουν πενέστεροι των πρωτοείσακτων υπαλλήλων.

Ο κ. Παπανδρέου έχει κεκτημένη ταχύτητα περιοδειών. Ιδού στάδιον λαμπρόν: Πεκίνο, Εμιράτα και ξανά Μόσχα. Θα βρει εκεί δανεικά με αξιοπρεπείς όρους.

Ώρες, ώρες ξαναζούμε σκηνές όταν «ένας κληρικός ξεσήκωσε τους Έλληνες» (Ομπάμα). Πήγε αντιπροσωπεία στο Συνέδριο της Βερόνας. (1823). Επέστρεψε άπρακτη, αλλά αποφασισμένη, όπως αποτυπώνεται στις δηλώσεις του επικεφαλής της Ανδρέα Μεταξά:

«Όθεν κύριοι αφέθημεν εις μόνας τας δυνάμεις ημών. Αγαθή τύχη οι ηγεμόνες μάς εγκατέλειψαν και εις ημάς μόνον έχομεν να ελπίζωμεν»!

Ακατανίκητες δυνάμεις, όταν θελήσουμε!

Προσερχόμενος στις εργασίες της όγδοης Συνόδου του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων για τα ελληνοτουρκικά και την οικονομία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δυο λόγια για τα ελληνοτουρκικά…

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Παρακολουθούμε με ιδιαίτερη προσοχή και σε κατάσταση επαγρύπνησης όλα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο και από πλευράς τουρκικής αεροπορίας και από πλευράς τουρκικού πολεμικού ναυτικού. Δεν θέλουμε η θεσμικοπολιτική ένταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη γειτονική μας χώρα να «εξαχθεί» -και χρησιμοποιώ τον όρο μέσα σε εισαγωγικά- στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ιδίως στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Στηρίζουμε μια πολιτικά και θεσμικά σταθερή Τουρκία, στηρίζουμε τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό, αλλά θέλουμε να γίνεται σεβαστό το Διεθνές Δίκαιο και να αποδεικνύεται ότι υπάρχει καλή θέληση για να περάσουμε σε μια άλλη εποχή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Ελλάδα έχει την καλή διάθεση αλλά η διαφορά ανάμεσα στην αισιοδοξία και την αφέλεια είναι αυτή που κρίνει τα πάντα στις διεθνείς σχέσεις.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θεωρείτε ότι η Τουρκία αφενός εξάγει την εσωτερική της κρίση και αφετέρου εκμεταλλεύεται την κρίση που περνάει η χώρα μας;

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δεν είναι πάντα ελεγχόμενες και ορθολογικές όλες οι καταστάσεις. Στο παρελθόν πάντως έχουμε φαινόμενα «εξαγωγής» εσωτερικών πολιτικών κρίσεων της Τουρκίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και δυο λόγια για την κρίσιμη περίοδο που περνάει η χώρα μας ενόψει και της κρίσιμης συνόδου της 25ης Μαρτίου…

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Στέλνουμε ένα πάρα πολύ απλό και καθαρό μήνυμα σταθερότητας και αισιοδοξίας και στον ελληνικό λαό και στην ελληνική αγορά αλλά και στις διεθνείς αγοράς. Η Ελλάδα είναι μία ισχυρή οικονομικά χώρα, αξιόπιστη απέναντι στους πιστωτές της. Όλες οι χώρες του κόσμου αυτή τη στιγμή διέρχονται μια φάση δημοσιονομικής πίεσης και κρίσης, όλες έχουν ανάγκη από υψηλό δημόσιο δανεισμό. Έχουμε τη δυνατότητα να δανειζόμαστε με βάση τις δικές μας δυνάμεις και θέλουμε λογικά επιτόκια, εύλογα και όχι εκβιαστικά ή κερδοσκοπικά. Μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτή την πολύ δύσκολη φάση βασισμένοι στις δικές μας δυνάμεις. Θέλουμε να είμαστε ενεργό και αποφασιστικό μέλος της Ευρωζώνης και να συμβάλουμε στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Νομίζω ότι αυτό το μήνυμα πρέπει να το σεβαστεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεθνής αγορά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θεωρείτε ότι στοχοποιείται η χώρας μας διότι υπάρχουν χώρες με χειρότερα δημοσιονομικά προβλήματα με μας, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία. Γιατί όλοι βάλουν εναντίον της χώρας μας;

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κοιτάξτε, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και τις δικές μας ευθύνες εδώ, εσωτερικά, ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο πρέπει αυτές οι ευθύνες να καταμερίζονται και να καταλογίζονται. Άλλωστε το εκλογικό αποτέλεσμα του Οκτωβρίου καταμέρισε και καταλόγισε πολιτικές ευθύνες. Εμείς έχουμε και πρόβλημα δημοσιονομικού ελλείμματος και πρόβλημα δημοσίου χρέους και πρόβλημα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών -ελλείμματος ισοζυγίου. Αυτό όμως, δεν πρέπει να κάνει κανέναν να παραβλέπει ότι η Ελλάδα είναι η 30ή σε όγκο οικονομία στον κόσμο, η 15η οικονομία στον κόσμο ως άθροισμα επενδύσεων και αποταμιεύσεων, πως η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία νοικοκυριά και επιχειρήσεις έχουν επενδεδυμένο σε ακίνητα το 420% περίπου του ΑΕΠ. Άρα είμαστε μία ισχυρή οικονομικά χώρα η οποία μπορεί να ξεπεράσει τα προβλήματά της.

ΠΗΓΗ: ΥΠΕΘΑ