Οι δαπάνες ΝΑΤΟ διέπονται από διεθνείς συμφωνίες-συνθήκες και οι πιστώσεις που διατίθενται για τη συμμετοχή μας στη Συμμαχία ορίζονται ως ποσοστό μακροοικονομικών δεικτών, όπως το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα κλπ. Tα ποσά συμμετοχής της χώρας μας στο ΝΑΤΟ αναλύονται όπως παρακάτω ανά Γενικό Επιτελείο: Συνέχεια… »

Στο φετινό μήνυμα του για την κατάσταση της Αμερικανικής Συμπολιτείας, το οποίο απηύθυνε αργά την Τρίτη το βράδυ σε κοινή σύνοδο των δύο σωμάτων του Κογκρέσου, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα ζήτησε πενταετές πάγωμα των κρατικών δαπανών που δεν σχετίζονται με θέματα ασφάλειας της χώρας.

Απίστευτη εξέλιξη  στη φορολογία είναι η διάταξη που προβλέπει ότι δεν λαμβάνονται υπ’όψιν ως αφορολόγητες οι δωρεές πάνω από το 10% του συνολικού εισοδήματος. Δηλαδή αν μια εταιρία θέλει να δωρίσει ένα ποσό πάνω από το 10% του συνολικού εισοδήματός της σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και μη κερδοσκοπικά ερευνητικά ιδρύματα τότε το ποσό αυτό φορολογείται! Συνέχεια… »

Το ΓΕΝ έχει εξοφλήσει τις οφειλές του προς τη ΔΕΗ και η τελική εξόφληση του οφειλόμενου ποσού των 3.614.524,93 ευρώ έλαβε χώρα στις 29/11/2010 (συμπεριλαμβανομένου και του λογαριασμού του Οκτωβρίου 2010). Συνέχεια… »

Δημοσιεύματα κυρίως του διαδικτύου φέρουν δήθεν φουκαράδες και ταλαίπωρους υπερχρεωμένους Έλληνες Αξιωματικούς να σπεύδουν στην Τουρκική τράπεζα Ziraat στη Θράκη για προνομιακά καταναλωτικά δάνεια. Συνέχεια… »

Προσπερνούμε τα αναξιόχρεα χαμόγελα εντεύθεν και εκείθεν του Ατλαντικού. Φυσικά και τις πομπώδεις μεγαλαυχίες για το γέρας της ….βίζας! Η επί έτη άρνηση της Ουάσιγκτον να την καταργήσει ήταν ντροπή γι’ αυτήν, όχι για μας που συμπολεμούμε μαζί της εδώ και 200 χρόνια.

Επειδή «προς το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται» (Δημοσθένης) και το τελευταίον εκβάν ήταν ή όφειλε να είναι ζητούμενο των ταξειδιών δηλαδή να δανεισθούμε με τους ίδιους όρους που δανείζονται οι άλλοι, άνθρακας ο θησαυρός! Και πάλιν και πολλάκις μένουμε εγκλωβισμένοι στα νύχια της περιβόητης Goldmann Sachs η οποία πρώτα δυσφημεί, καταμέμφεται και μηδενίζει τις χώρες – θύματά της και μετά εμφανίζεται έτοιμη να τις σώσει με προκαταβαλλόμενον πάντοτε το αζημίωτον της.

Με καταχθόνια διαβολοτερτίπια έστησε τη φούσκα των στεγαστικών στις ΗΠΑ: Συσσώρευε τα άνευ οιασδήποτε εγγύησης δάνεια – σκουπίδια σε χρεόγραφα CDO που πωλούσε ως παράγωγα στους επενδυτές. Τα CDO τα ασφάλισε στην AIG ως CDS, «τοξικά ομόλογα», γνωστά ως Swaps. Φαύλος κύκλος κερδοσκοπίας. Βέβαια οι AIG, Lehman Bruders κ.λ.π. φαλήρισαν, αλλά η «μητρική» G /S ζει και βασιλεύει. Και από την εποχή Σημίτη μέχρι σήμερα μας προσφέρει τις διόλου καθαρές υπηρεσίες της σε ληστρικές τιμές.

Τα δυσώδη swaps παραμένουν ανέγγιχτα, καθώς άβουλος ο Ομπάμα προσέκρουσε στην άρνηση του Κογκρέσου να εγκρίνει τελεσφόρες ρυθμίσεις των «παραγώγων ασφάλισης πιστωτικού κινδύνου έναντι χρεοκοπίας». Κοντολογίς θα εξακολουθήσουμε να ματώνουμε, επαιτώντας δανεικά, όσο θα επιμένουμε να προσφεύγουμε στους συνήθεις υπόπτους διεθνείς τοκογλύφους, εταίρους της Goldmann Sachs.

Tα περί G20 όπου τάχα ο Ομπάμα θα φέρει το ελληνικής εμπνεύσεως «Ευρωπαϊκό Σχέδιο» για περιορισμό της ανεξέλεγκτης διεθνούς κερδοσκοπίας, είναι επικοινωνιακό τέχνασμα όπερ και τυχόν αποδεκτό θα απαιτούσε μακρό χρόνο για να αποδώσει. Το ευρώ εξαιτίας κακής εκ γενετής οργάνωσής του δεν διαθέτει οικονομική διακυβέρνηση, ούτε σταθεροποιητικό Ταμείο. (Η σύστασή προϋποθέτει τροποποίηση της Λισαβόνας). Ούτε βέβαια ρήτρα αλληλεγγύης. Αυτή πάντως αν και την απαγορεύει η Συνθήκη  δεν χρειάζεται θεσμικό πλαίσιο για να την λειτουργήσει. Βούληση χρειάζεται, όχι χαμόγελα.

Το αποτέλεσμα του πρωθυπουργικού ταξειδιού στις ΗΠΑ τα αποτύπωσε πολύ ρεαλιστικά Αμερικανός Αξιωματούχος στο Ρώϋτερ («Ελευθεροτυπία» 11/3/10): «…συγχαίρουμε {την ελληνική κυβέρνηση} για τα σκληρά βήματα που έχει ήδη κάνει και έχουμε εμπιστοσύνη ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι της θα την στηρίξουν σε αυτό τον δύσκολο δρόμο». Άρα ξανά στη Μέρκελ για το αόρατο «σχέδιο στήριξής» μας.

Ο Όλι Ρεν σέρβιρε τα πρώτα μέτρα για τον δημόσιο τομέα μέσω της «Κοριέλλα ντε λα Σέρα». Τα δεύτερα για τον ιδιωτικό τα ξεφούρνισε προχθές από το «Βήμα»: περαιτέρω ελαστικοποίηση των ήδη ευέλικτων εργασιακών σχέσεων προοιωνιζόμενη κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων, απεριόριστες απολύσεις, διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής εργασία, μισθολογικές μειώσεις, κ.ά.π.

Οι διαρκώς οξυνόμενες αντιφάσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού μετακινούν ραγδαία την κρίση από την χρηματοπιστωτική στην πραγματική οικονομία. Τα ελλείμματα ωστόσο δεν είναι αιτία, αλλά αποτέλεσμα της ύφεσης. Η έκδηλη ανεπάρκεια των ευρωπαϊκών θεσμών υποδηλώνει πόσο λίγο, έως καθόλου μπορούμε να ελπίζουμε σε ευρωπαϊκή λύση. Ξεχάστε εντελώς την αμερικανική.

Πρέπει να ξεκολλήσουμε από την G /S και τα παραρτήματα της. Αυτή η Τράπεζα είναι «μια εξαιρετική επιτηδευμένη μηχανή μετατροπής του ωφέλιμου κοινωνικού  πλούτου στο πιο άχρηστο και ανεξήγητο πράγμα στη γη: καθαρά κέρδη για πλούσιους, ιδιώτες» (Mat Taibbi, Τετράδια, χειμώνας / άνοιξη 2010 σ.120).

Στη Δύση η οργανωμένη απληστία νικούσε πάντοτε την ανοργάνωτη Δημοκρατία. Και εξακολουθεί να την νικά, όσο το κεφάλαιο θα παίζει ασύδοτα το παιχνίδι «μόχλευση – απομόχλευση – υπερμόχλευση».

Όταν θα εφαρμόζουμε τυφλά τις ανάλγητες απαιτήσεις Ρεν, η ύφεση θα αυτοτροφοδοτείται και η οικονομία θα βουλιάζει, υπό τα χειροκροτήματα των αγορών που θα ζητούν διαρκώς επιπρόσθετα μέτρα. Τώρα άλλα 24.

Τελικά η έξοδος από την κρίση είναι αποκλειστικά εθνική υπόθεση. Και ή την παίρνουμε στα χέρια μας σχεδιάζοντας τρόπους επανεκκίνησης της οικονομίας, τόνωσης της ζήτησης και προωθούμε ταυτόχρονα ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ή αλλοιώς γινόμαστε αξιοθρήνητοι. Το κράτος το λειτουργούν οι εργαζόμενοι, αφού αυτοί πρωτίστως πληρώνουν τους φόρους. Οι εισοδηματικά ανώτεροι δηλώνουν πενέστεροι των πρωτοείσακτων υπαλλήλων.

Ο κ. Παπανδρέου έχει κεκτημένη ταχύτητα περιοδειών. Ιδού στάδιον λαμπρόν: Πεκίνο, Εμιράτα και ξανά Μόσχα. Θα βρει εκεί δανεικά με αξιοπρεπείς όρους.

Ώρες, ώρες ξαναζούμε σκηνές όταν «ένας κληρικός ξεσήκωσε τους Έλληνες» (Ομπάμα). Πήγε αντιπροσωπεία στο Συνέδριο της Βερόνας. (1823). Επέστρεψε άπρακτη, αλλά αποφασισμένη, όπως αποτυπώνεται στις δηλώσεις του επικεφαλής της Ανδρέα Μεταξά:

«Όθεν κύριοι αφέθημεν εις μόνας τας δυνάμεις ημών. Αγαθή τύχη οι ηγεμόνες μάς εγκατέλειψαν και εις ημάς μόνον έχομεν να ελπίζωμεν»!

Ακατανίκητες δυνάμεις, όταν θελήσουμε!

Τη στιγμή που οι ΗΠΑ κάνουν μια απόπειρα να κατευνάσουν μια σειρά από εντελώς αδυσώπητους ανταγωνιστές –Ιράν, Β. Κορέα, Χαμάς, Χεζμπολάχ ακόμα και τον Ούγκο Τσάβες-  συμπεριφέρονται στη Κίνα, ίσως τον πιο σημαντικό οικονομικό τους εταίρο, σαν έναν αντίπαλο επειδή τις αγνοεί στο θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, της υποτίμησης του δολαρίου αλλά και της πολιτικής του Διαδικτύου.

Η ένταση άρχισε τον περασμένο Ιούνιο στο Πεκίνο, όταν ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Timothy Geithner  σχεδόν έκανε μια οξεία παρατήρηση στον Κινέζο Πρωθυπουργό για δύο θέματα: την ανάγκη μείωσης κατανάλωσης ενέργειας στο όνομα της οικολογίας και δεύτερο την ανάγκη υποτίμησης του κινεζικού δολαρίου (yuan).

Σε μια πρόσφατη συνάντηση με τους Δημοκρατικούς γερουσιαστές, ο Αμερικανός Πρόεδρος συνέχισε να εκφράζει την ενόχλησή του για το χαμηλής αξίας κινεζικό νόμισμα  καθώς οι παγκόσμιοι επενδυτές φοβούνται πως οι Κινέζοι θα συντρίψουν το δολάριο.

Στο μεταξύ, η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ και οι φίλοι του Προέδρου στο Google προσπαθούν να εκφοβίσουν τους Κινέζους σχετικά με την πολιτική του Διαδικτύου. Η αποστολή στη Ταϊβάν νέων όπλων αξίας $6 εκατ. αναμφίβολα αποτελεί πρόκληση κατά της Κίνας γεγονός που δεν εξυπηρετεί καθόλου ούτε την άμυνα των ΗΠΑ ούτε και της Ταϊβάν. Είναι αλήθεια ότι οι Κινέζοι κατόρθωσαν να δείξουν την περιφρόνησή τους στις προσπάθειες των Αμερικανών να συγκεντρώσουν τις ομάδες των αντισημιτών και αντιαμερικανών πετρελαιο-εξαρτώμενων επιβουλέων τους εντός του ΟΗΕ  προκειμένου να αναλάβουν ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα οικονομικών κυρώσεων κατά του Ιράν.

Ωστόσο μια σοβαρή εξωτερική πολιτική σε καιρό κρίσης θα αναγνώριζε ότι το ισχύον καθεστώς της Κίνας είναι το καλύτερο που μπορεί κανείς να περιμένει από αυτή τη χώρα. Η κινεζική αναβίωση του ασιατικού καπιταλισμού παραμένει το πιο σημαντικό και θετικό  γεγονός παγκοσμίως τα τελευταία 30 χρόνια.

Με εκατομμύρια Ισλαμιστές στα σύνορά της αλλά και μέσα στην επικράτειά της, η Κίνα απειλείται σχεδόν όσο και η Δύση από το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Η Κίνα διαθέτει ένα τεράστιο μερίδιο στη παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία το οποίο οι Ισλαμιστές σκοπεύουν να ανατρέψουν. Όπως και οι ΗΠΑ έτσι και η Κίνα εξαρτάται ιδιαίτερα από τις κατασκευαστικές ικανότητες των Ταϊβανέζων ώστε η στρατιωτική απειλή που θέτει η Κίνα στη Ταϊβάν να μοιάζει περισσότερο με  θεατρική παράσταση.

Παρόλο που κάποιοι Ταϊβανέζοι πολιτικοί ονειρεύονται ακόμα τη πλήρη ανεξαρτησία, οι Ταϊβανέζοι παγκόσμιοι επιχειρηματικοί κολοσσοί έχουν από καιρό στηρίξει τους δεσμούς με τη μητροπολιτική Κίνα.

Κινεζικός δράκων

Με τη Ταϊβάν, η ευρύτερη Κίνα αποτελεί τον πρωτοπόρο κατασκευαστή και συναρμολογητή μικροτσίπ, κομπιούτερ και εξοπλισμού δικτύων παγκοσμίως. Στη πραγματικότητα όλα τα αμερικανικά προηγμένα ηλεκτρονικά μηχανήματα εξαρτώνται από τα σπάνια στοιχεία της γης που χρησιμοποιούνται για την βελτίωση των επιδόσεων των μικροτσίπ και τα οποία φυλάσσονται σε ένα μονοπώλιο από την κινεζική εταιρία Baotou Steel Rare-Earth Hi-Tech Company  στο εσωτερικό της Μογγολίας.

Οι ΗΠΑ εξαρτώνται από τη Κίνα για την οικονομική και στρατιωτική τους ισορροπία και την οικονομική τους ανάπτυξη όπως η Κίνα εξαρτάται από τις ΗΠΑ για τις σημαντικές της αγορές και το παγκόσμιο καθεστώς καπιταλιστικού εμπορίου.

Είναι αυτοκαταστροφική ανοησία να θυσιαστεί αυτή η ουσιαστική συνεργασία στη καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού προκειμένου να γίνουν κάποιες παραχωρήσεις στο θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, της εξασθένησης του δολαρίου και της πολιτικής του Διαδικτύου.

Πόσους εχθρούς άραγε χρειάζεται η Αμερική;

ΠΗΓΗ: Asia News Net