Η Αμερικανίδα Υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρυ Κλίντον, καταδίκασε το Ιράν λέγοντας ότι κάνει τα πάντα για να αποσπάσει την προσοχή από το δικό του μητρώο, έτσι ώστε να αποφύγει να λογοδοτήσει για τις ενέργειες του και τόνισε ότι οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Τεχεράνης θέτουν σε κίνδυνο την ανθρωπότητα.

Κατά την ομιλία της στην διεθνή διάσκεψη των ΗΕ για την Συνθήκη Περιορισμού της Εξάπλωσης των Πυρηνικών Όπλων, η κ. Κλίντον ζήτησε την εφαρμογή αυτόματων κυρώσεων για μη συμμόρφωση με την Συνθήκη, αντί εξάρτηση από την διπλωματία για την επιβολή κυρώσεων. Επίσης η Αμερικανίδα Υπουργός Εξωτερικών κατηγόρησε τον Πρόεδρο του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, ότι προβαίνει στις ίδιες «χιλιοειπωμένες, ψευδείς και κατά καιρούς εξωφρενικές κατηγορίες» σε βάρος των ΗΠΑ και άλλων χωρών. Συνέχεια… »

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

Η συμφωνία START III (Συνθήκη Μείωσης των Στρατηγικών Όπλων ΙΙΙ) είναι πια πραγματικότητα μετά την υπογραφή της από τους προέδρους Μπάρακ Ομπάμα και Ντμίτρι Μεντβέντεφ αν και απαιτείται η επικύρωσή της από τη γερουσία και τη Δούμα αντίστοιχα. Συνέχεια… »

Η θερμοπυρηνική βόμβα των ΗΠΑ που έπεσε στο ατύχημα του Πάλομαρ της Ισπανίας (μετά τον εντοπισμό της)

Τα πυρηνικά όπλα των μεγάλων δυνάμεων έχουν επιμερισθεί σε όλους τους κλάδους των ενόπλων δυνάμεών τους: Στρατό Ξηράς, Ναυτικό, Αεροπορία. Ο κίνδυνος των ατυχημάτων πυρηνικών όπλων αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των σύγχρονων πυρηνικών οπλοστασίων που έχει μελετηθεί επισταμένα από το Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Όπλων.
Η ορολογία των ατυχημάτων πυρηνικών όπλων που χρησιμοποιεί το υπουργείο άμυνας των ΗΠΑ είναι η εξής:

Ατύχημα πυρηνικών όπλων είναι κάθε επεισόδιο που αφορά πυρηνικά όπλα η εξαρτήματά τους και έχει ένα η περισσότερα από τα εξής αποτελέσματα:

• Ακούσια η μη εξουσιοδοτημένη εκτόξευση, πυροδότηση η χρήση ενός πυρηνικού οπλικού συστήματος από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ η συμμάχων τους που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πυρηνικό πόλεμο
• Πυρηνική πυροδότηση, μη πυρηνική πυροδότηση η ανάφλεξη ενός πυρηνικού όπλου η ραδιολογικού του εξαρτήματος. Στην κατηγορία αυτή ατυχημάτων ανήκουν τα πλήρως συναρμολογημένα όπλα, τα αποσυναρμολογημένα όπλα και τα επιμέρους εξαρτήματά τους.
• Ραδιολογική μόλυνση της περιοχής
• Αρπαγή, κλοπή η απώλεια πυρηνικών όπλων η εξαρτημάτων τους συμπεριλαμβανομένης και της αβαρίας
• Πρόκληση δημόσιου κινδύνου άμεσου η έμμεσου

Στη διεθνή βιβλιογραφία έχει επικρατήσει η ορολογία που χρησιμοποιεί το αμερικανικό Ναυτικό για τα ατυχήματα πυρηνικών όπλων και συνεπώς αξίζει να τη δούμε συνοπτικά λόγω των συχνών αναφορών της από τα διεθνή ΜΜΕ:

Πυρηνολάμψη

Κάθε ακούσια πυρηνική έκρηξη (οποιασδήποτε απόδοσης) του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε πυρηνικό πόλεμο

Σπασμένο βέλος

Κάθε ακούσια πυρηνική έκρηξη η ραδιολογική έκρηξη η οποία όμως δεν προκαλεί κανένα κίνδυνο πυρηνικού πολέμου. Στην κατηγορία αυτή εντάσονται τα εξής περιστατικά:

• Χημική έκρηξη σε πυρηνικό όπλο
• Πάσης φύσεως ραδιολογική μόλυνση της γύρω περιοχής από το σχάσιμο υλικό της κεφαλής.
• Αρπαγή, κλοπή η απώλεια πυρηνικού όπλου η εξαρτημάτων του (ακόμη και ως αβαρία).
• Πρόκληση πάσης φύσεως δημοσίου κινδύνου άμεσου η έμμεσου.
• Ακούσια η μη εξουσιοδοτημένη εκτόξευση, πυροδότηση η χρήση ενός πυρηνικού οπλικού συστήματος από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ η συμμάχων τους που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πυρηνικό πόλεμο
• Πυρηνική πυροδότηση, μη πυρηνική πυροδότηση η ανάφλεξη ενός πυρηνικού όπλου η ραδιολογικού του εξαρτήματος. Στην κατηγορία αυτή ατυχημάτων ανήκουν τα πλήρως συναρμολογημένα όπλα, τα αποσυναρμολογημένα όπλα και τα επιμέρους εξαρτήματά τους.
• Ραδιολογική μόλυνση της περιοχής
• Αρπαγή, κλοπή η απώλεια πυρηνικών όπλων η εξαρτημάτων τους συμπεριλαμβανομένης και της αβαρίας
• Πρόκληση δημόσιου κινδύνου άμεσου η έμμεσου

Λυγισμένο Δόρυ

Κάθε άλλο επεισόδιο σχετικό με τα πυρηνικά όπλα που όμως δεν σχετίζεται με εκρήξεις και πιθανότητες πρόκλησης πολέμου.

Στομωμένο Ξίφος

Κάθε επεισόδιο σχετικά με τα πυρηνικά όπλα που όμως είναι πολύ μικρής σημασίας για να προκαλέσει συναγερμό.

Ξεθωριασμένος Γίγας

Κάθε ατύχημα που σχετίζεται με πυρηνικούς αντιδραστήρες η ραδιολογικά ατυχήματα υλικών και συσκευών που χρησιμοποιούνται από το πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ.

Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ

Παρακολουθήστε ένα σύντομο Αγγλικό ντοκιμαντέρ που ετοίμασε το Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Όπλων χρησιμοποιώντας αδιαβάθμιτες πληροφορίες και εικόνες του Wikipedia.

Σχηματική παράσταση της δημιουργίας ενός ραδιενεργού νέφους μετά από πυρηνική έκρηξη εδάφους. Το ραδιενεργό νέφος αποτελείται από τα υλικά του όπλου καθώς και από τα υλικά του κρατήρα που προκλήθηκε (χώματα, πετρώματα κλπ). Όλα αυτά τα υλικά έχουν καταστεί ραδιενεργά και εναποτίθενται γύρω από το σημείο μηδέν καθώς και σε μεγάλες αποστάσεις από αυτό ανάλογα με τις ατμοσφαιρικές συνθήκες και το είδος της έκρηξης.

Μετά την πυρηνική έκρηξη τα ισότοπα της σχάσης των πυρηνικών εκρηκτικών αποτελούν ένα θερμό μίγμα και ξεπερνούν τα διακόσια. Τα βραχύβια ραδιενεργά ισότοπα θα εξασθενήσουν γρήγορα ενώ τα μακρόβια δεν θα δημιουργήσουν ιδιαίτερα προβλήματα λόγω της ελάχιστης ραδιενέργειας που φέρουν. Όμως, υπάρχουν διάφορα άλλα μεσόβια ισότοπα τα οποία έχουν αρκετά μικρό χρόνο ημίσειας ζωής ώστε να είναι εξαιρετικά ραδιενεργά Συνέχεια… »

Οι ΗΠΑ έχουν κινητοποιήσει την ογκώδη εξωτερική επιρροή τους προκειμένου να επιβάλλουν νέες κυρώσεις στο Ιράν. Πριν καταθέσουν το νέο κατάλογο κυρώσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για ψήφιση, προσπαθούν να πείσουν τη διεθνή κοινότητα ότι οι κυρώσεις είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να κάνει τη Τεχεράνη να αλλάξει ή σταματήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα.

Αλλά μπορούν στ΄ αλήθεια οι κυρώσεις να αλλάξουν το θέμα των πυρηνικών του Ιράν;

Δεδομένης της μη διαφανούς φύσης του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος είναι κατανοητό ότι η διεθνής κοινότητα είναι καχύποπτη ως προς τις προθέσεις της Τεχεράνης. Το 2003 η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας πέρασε μια πρόταση με την οποία ζητούσε  από τη Τεχεράνη να καταστήσει διαφανείς τις διαδικασίες του πυρηνικού της προγράμματος και να επιτρέψει την επιθεώρηση των εγκαταστάσεών της.

Χάρη στη μεσολάβηση της ευρωπαϊκής τρόϊκας (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία) το Ιράν υπέγραψε το Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο της Συνθήκης για μη Διασπορά των Πυρηνικών (NPT) και επέτρεψε τις επιθεωρήσεις.  Μετά το Ιράν υπέγραψε με τις τρεις αυτές χώρες το Σύμφωνο του Παρισιού με το οποίο δεχόταν τη διακοπή εμπλουτισμού ουρανίου. Το Μάρτιο του 2004 το Ιράν υπέβαλε το πρόγραμμα περιορισμού δραστηριότητας εμπλουτισμού ουρανίου όμως η κυβέρνηση Μπους το απέρριψε αμέσως εξωθώντας σε μια χειρότερη εξέλιξη το θέμα των πυρηνικών του Ιράν. Το Ιράν ξανάρχισε το 2005 τη λειτουργία των εγκαταστάσεων μετατροπής ουρανίου στο Ισπαχάν και 6 μήνες αργότερα ξεκίνησε πάλι τη διαδικασία εμπλουτισμού ουρανίου.

Το αποτέλεσμα; Η διεθνής κοινότητα έχασε μια ευκαιρία να διευθετήσει το θέμα των πυρηνικών του Ιράν ειρηνικά. Οι πολιτικές εξελίξεις στο Ιράν το 2005 συνέβαλαν στην αλλαγή της στάσης του από συμβιβαστική σε σκληροπυρηνική καθώς η αυξανόμενη πίεση από πλευράς Ουάσιγκτον έπαιζε καταλυτικό ρόλο.

Αρχικά οι ΗΠΑ  φέρθηκαν με ταπεινωτική αγένεια στους Ιρανούς μετριοπαθείς που εκπροσωπούσε ο Χαταμί  αναγκάζοντάς τους να αποσυρθούν από την πολιτική σκηνή της χώρας. Αυτό οδήγησε στην εκλογή του Αχμαντινετζάντ, ενός σκληροπυρηνικού με έντονα αντιαμερικανική στάση  που αμέσως ξεκίνησε τον εμπλουτισμό ουρανίου στη χώρα του. Δεύτερο, η αμερικανική αδιάλλακτη στάση συντέλεσε στην ανάπτυξη εθνικιστικού φρονήματος και αισθήματος στο Ιράν και μετέστρεψε το πυρηνικό πρόγραμμα σε ένα θέμα εθνικής υπερηφάνειας για τους Ιρανούς. Σαν αποτέλεσμα, το Ιράν δεν διαθέτει αρκετό χώρο για κάποια συμβιβαστική κίνηση σήμερα, εάν και εφόσον το επιθυμούσε.

Από το Δεκέμβριο του 2006 μέχρι το Μάρτιο του 2008 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πέρασε τα Ψηφίσματα 1737, 1747 και 1803 με τα οποία επιβάλλει διάφορες μορφές κυρώσεων στο Ιράν. Μέσα σ΄ αυτή την περίοδο η πυρηνική τεχνολογία του Ιράν και η ικανότητά της να εμπλουτίσει ουράνιο βελτιώθηκαν σημαντικά. Έτσι οι ΗΠΑ και άλλες χώρες της Δύσης ασκούν κριτική στη σκληροπυρηνική στάση της Τεχεράνης ξεχνώντας να ζητήσουν το μερίδιο ευθύνης από τις κυβερνήσεις τους για τη παρούσα κατάσταση.

Προκειμένου να  «γονατίσει» το Ιράν ο Μπους κατηγόρησε ότι ανήκε στον «άξονα του κακού» και επέβαλε κυρώσεις. Ο σημερινός Πρόεδρος των ΗΠΑ επίσης απειλεί με νέες κυρώσεις κατά του Ιράν έχοντας «αναγνωρίσει» το δικαίωμα του Ιράν να κάνει χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς κατά τις πρώτες μέρες της θητείας του.    

Ακόμα και ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, ο Zbigniew Brzezinski έχει δηλώσει: «Οι ΗΠΑ πρέπει να είναι ρεαλιστικές εφόσον ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Οι Ιρανοί έχουν την ικανότητα να εμπλουτίζουν ουράνιο – και δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουν. Δεν θα οδηγήσει σε καμιά συνεννόηση εάν οι ΗΠΑ επιμείνουν να αποκαλούν δημόσια το Ιράν ως κράτος-τρομοκράτη- ως ένα κράτος που  δεν είναι άξιο εμπιστοσύνης-ως ένα κράτος για το  θα πρέπει να ετοιμάζεται είτε κυρώσεις είτε στρατιωτική δράση».

Πρόσφατα ένας που χαρακτήρισε το Ιράν ως κράτος-τρομοκράτη ήταν ο Richard Haass, πρόεδρος του Council on Foreign Relations σε ένα άρθρο λέγοντας ότι οι κυρώσεις όποιας μορφής έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές ή αμφίβολης αποτελεσματικότητας σε χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις κρίνουν ότι πρέπει να ρισκάρουν το ζωτικό εθνικό συμφέρον.

Τώρα όμως οι υποκινούμενες από τις  ΗΠΑ κυρώσεις είναι εμφανείς. Το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον γνωρίζει πολύ καλά την αναποτελεσματικότητα των κυρώσεων που ακόμα επιδιώκει να επιβάλει στο Ιράν δείχνει την ανικανότητα της κυβέρνησης Ομπάμα. Αυτή η ανικανότητα τελικά μπορεί να οδηγήσει τους Αμερικανούς είτε στη χρήση βίας είτε στο να δώσουν το «πράσινο φως» στο Ισραήλ να εξαπολύσει στρατιωτική επίθεση εναντίον του Ιράν.   

Κάτι τέτοιο δεν θέλει φυσικά να δει η Κίνα να γίνεται. Γιαυτό υποστηρίζει ότι εφόσον το Ιράν κρατά ανοιχτές πόρτες στη διαπραγμάτευση, η διεθνής κοινότητα δεν θα πρέπει να καταφύγει στην επιβολή κυρώσεων. Η Κίνα βεβαίως διαθέτει τεράστια οικονομικά συμφέροντα στο Ιράν. Αλλά δεν είναι οι μόνοι λόγοι που το Πεκίνο επιθυμεί μια ειρηνική διευθέτηση του θέματος των πυρηνικών του Ιράν. Επίσης η Κίνα γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνουν κυρώσεις. Ακόμα αντιμετωπίζει το οπλικό εμπάργκο της Δύσης. Οι ΗΠΑ και οι χώρες της Δύσης έχουν επιβάλει κυρώσεις σε χώρες που χαρακτηρίζουν «εχθρικές». Τις έχουν χρησιμοποιήσει και σε αναπτυσσόμενες χώρες ακόμα και μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όμως η διεθνής κοινότητα, ειδικά οι αναπτυσσόμενες χώρες, διατηρούν σοβαρές επιφυλάξεις και αμφιβολίες ως προς την αναγκαιότητα της χρήσης και την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων.  Κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι η Κίνα είναι «απομονωμένη» στη θέση της κατά των κυρώσεων εις βάρος του Ιράν μέσα στα στενά πλαίσια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. . Όμως καθώς οι προσπάθειες της Κίνας δείχνουν ότι αποσκοπούν στην εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης, δεν μπορεί να απομονωθεί από τη παγκόσμια κοινότητα.

Η θερμοπυρηνική βόμβα βαρύτητας B61 αποτελεί το κύριο πυρηνικό όπλο των ΗΠΑ

Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ η οικονομική ισορροπία των δύο πυρηνικών δυνάμεων διαταράχτηκε, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός καινούριου πυρηνικού σκηνικού στη διεθνή αρένα που οδηγεί μοιραία στην  αναδιαμόρφωση των πολιτικών τους στον τομέα των πυρηνικών όπλων. Το υπάρχον δόγμα είναι υπέρ της ύπαρξης μιας βιώσιμης πυρηνικής αποτρεπτικής δύναμης, η οποία θα κινείται στα πλαίσια του “Assured destruction principle:Αρχή της βέβαιης καταστροφής του επιτιθέμενου”. Δηλαδή σύμφωνα με την επικρατούσα αντίληψη των διαχειριστών των πυρηνικών οπλοστασίων οι στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις πρέπει να έχουν την κατάλληλη ισχύ και ικανότητα για να καταστρέψουν μεγάλο μέρος της υποδομής των επιτιθέμενων κρατών. Ειδικότερα οι δύο βασικές απαιτήσεις που διαμορφώνουν την πολιτική των υπερδυνάμεων είναι:

α) Η ανάγκη να διαθέτουν ένα ικανό αποτρεπτικό μέσο, χωρίς παράλληλα να παραβιάζουν τις διεθνείς συνθήκες.

β) Η απαίτηση να υπάρχει η δυνατότητα να απεμπλακούν από τις διεθνείς δεσμεύσεις τους και να συγκεντρώσουν ταχύτατα πρόσθετα πυρηνικά όπλα σε περίπτωση πολέμου.

Παράλληλα όμως ασφαλώς η εξέλιξη και ο σχεδιασμός των πυρηνικών όπλων (π.χ στις  ΗΠΑ η έρευνα αυτή γίνεται στα τρία μεγάλα ινστιτούτα Los Alamos National Laboratory, Sandia National Laboratory, Lawrence Livermore National Laboratory), δίνουν νέα ώθηση στον τομέα αυτό, αφού οδηγούν σε νέα, σύγχρονα και κυρίως ασφαλέστερα για τους ιδιοκτήτες τους όπλα, τα οποία ανταποκρίνονται στις σημερινές απαιτήσεις σχεδιασμού.

Οι απαιτήσεις αυτές είναι:

Α)        Επιβιωσιμότητα

Τα πυρηνικά όπλα πρέπει να είναι επιβιώσιμα, με την έννοια ότι πρέπει να μην είναι ευάλωτα στις εχθρικές επιθέσεις. Για παράδειγμα, τα αυτοκινούμενα ή υποβρυχιακά πυρηνικά συστήματα είναι επιβιώσιμα συστήματα που δεν προκαλούν εχθρικές επιθέσεις, αφού δεν απειλούν άμεσα (είναι κυρίως συστήματα αντεπίθεσης) και ασφαλώς δεν βάζουν σε πειρασμό τους ιδιοκτήτες τους, αφού δεν υπάρχει κίνδυνος να καταστραφούν με την αρχική επίθεση των αντιπάλων.

Β)        Ευελιξία

Τα πυρηνικά όπλα πρέπει να είναι ευέλικτα και να ανταποκρίνονται σε ένα μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων, ακόμη και στην προστασία των συμμάχων. Η ευελιξία επιτυγχάνεται με την κατασκευή όπλων ενός μεγάλου φάσματος εκρηκτικής απόδοσης και την βελτίωση των αντιστοίχων βεληνεκών των μέσων μεταφοράς, ώστε να ανταποκρίνονται σε μια ποικιλία στόχων.

Γ)        Στρατιωτική αποτελεσματικότητα

Τα πυρηνικά οπλοστάσια πρέπει να είναι ικανά να καταστρέψουν ένα πλήθος κρίσιμων στόχων. Η αποτελεσματικότητα είναι συνάρτηση της ευστοχίας καθώς και της αύξηση του βαθμού καταστροφής του.

Δ)        Οικονομική επιβιωσιμότητα

Ασφαλώς ο σχεδιασμός και η κατασκευή των πυρηνικών όπλων  πρέπει να εξασφαλίζουν ότι δεν θα πλήττεται παράλληλα και η οικονομία της ιδιοκτήτριας χώρας. Ειδικά αυτό το θέμα έχει οδηγήσει στη δημιουργία πλήθος προγραμμάτων ελέγχου όπλων “Arms Control” στις πυρηνικές δυνάμεις, που συχνά ματαιώνουν ή διακόπτουν ορισμένα προγράμματα κατασκευής συγκεκριμένων όπλων.

Ε)        Διακριτική ικανότητα

Ένα πυρηνικό όπλο πρέπει να ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις στον άμαχο πληθυσμό και να μεγιστοποιεί την καταστροφή των στρατιωτικών στόχων. Αυτό σημαίνει ότι τόσο η απόδοση, όσο και η ευστοχία των μέσων μεταφοράς, πρέπει να επιλέγεται με γνώμονα τα παραπάνω στοιχεία.

ΣΤ)     Ασφάλεια

Οι πυρηνικές δυνάμεις πρέπει να είναι ασφαλείς για τους ιδιοκτήτες τους, ώστε κατά τη μεταφορά τους και την αποθήκευσή τους να μην υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος. Επίσης πρέπει η χρήση τους να μπορεί να γίνει μόνο από τους ιδιοκτήτες, ενώ παράλληλα να αδρανοποιούνται στα χέρια τρομοκρατών ή εχθρικών δυνάμεων. Αυτό επιτυγχάνεται τόσο με επισταμένη έρευνα στον τομέα των ατυχημάτων, όσο και με τη χρήση ειδικών συνδυασμών (PALS: Permissive Action Links). Οι σημερινές πυρηνικές κεφαλές χαρακτηρίζονται ως One-point safe, αφού ακόμη και αν ριφθούν από μεγάλο ύψος, χωρίς τον κατάλληλο προγραμματισμό δεν θα εκραγούν.

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την αιφνιδιαστική παρουσία των δύο νεότευκτων πυρηνικών δυνάμεων, της Ινδίας και του Πακιστάν, η πυρηνική πολιτική των δεδηλωμένων πυρηνικών δυνάμεων παίρνει καινούρια δυναμική.

Οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών κατευθύνονται στη συντήρηση και βελτίωση των ήδη υπαρχόντων συστημάτων και όχι στη συσσώρευση ποσοτήτων. Ειδικότερα οι απαιτήσεις αυτές ανάγονται στις ακόλουθες συνθήκες:

1) Η ηγεσία των υπουργείων άμυνας εστιάζει με συνέπεια στο θέμα της συντήρησης και βελτίωσης των πυρηνικών οπλοστασίων.

2) Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη βραχυβιότητα του έμψυχου και άψυχου υλικού του πυρηνικού οπλοστασίου, η οποία επιβάλει επισταμένη προσοχή στη βελτίωση και διατήρηση της υπάρχουσας υποδομής.

3) Δημιουργούνται περίοπτες συνθήκες καριέρας, τόσο για στρατιωτικούς, όσο και για επιστήμονες, οι οποίες εξασφαλίζουν ικανό αριθμό ταλαντούχων νέων ειδικών.

4) Τα επιδιωκόμενα αμυντικά προγράμματα είναι της μορφής end-to-end (Κατασκευή-Διάταξη-Επιχείριση), χαρακτηριζόμενα από επίπονες ρεαλιστικές διακλαδικές ασκήσεις.

5) Εξασφαλίζεται η ύπαρξη δυνατότητας τροποποίησης των υπαρχόντων συστημάτων χωρίς τη χρήση πυρηνικών δοκιμών. Ειδικά στις ΗΠΑ σήμερα συντελείται μια πρωτοφανής στρατιωτικοποίηση της επιστήμης αφού το αντίστοιχο υπουργείο εθνικής άμυνας δίνει το ποσό των 200 εκ. δολ. σε πέντε ανάδοχα πανεπιστήμια (Stanford, Utah, Chicago , Caltech, Illinois) για να εκπονήσουν ερευνητικά προγράμματα προσομοίωσης πυρηνικών όπλων, στους υπερυπολογιστές που για τον λόγο αυτό κατασκευάστηκαν. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, οι πυρηνικές δοκιμές στο περιβάλλον θα είναι πια άχρηστες ενώ παράλληλα κανείς δεν θα γνωρίζει σε πιο στάδιο εξέλιξης είναι τα μοντέρνα πυρηνικά όπλα.

6) Εξασφαλίζεται με την απόσυρση συστημάτων ξεπερασμένης τεχνολογίας ικανός αριθμός κονδυλίων για την επίτευξη των παραπάνω στόχων.

Ως παράδειγμα επιστημονικής διαχείρισης πυρηνικού οπλοστασίου, μπορούμε να αναφέρουμε τις συνιστώσες του προγράμματος που εξαγγέλθηκε από το DOD των ΗΠΑ.

α) Διατήρηση των υπαρχόντων πυρηνικών γνώσεων

• Εξασφάλιση ικανού εξειδικευμένου στρατιωτικού και επιστημονικού προσωπικού
• Πυρηνική εκπαίδευση
• Επιχειρησιακές ασκήσεις
• Διαχείριση πυρηνικών ατυχημάτων
• Συνεργασία με τα συναρμόδια υπουργεία
• Συνεργασία με τους συμμάχους

β) Έρευνα στον τομέα της τεχνολογίας των πυρηνικών όπλων

• Ερευνητικά προγράμματα εθνικών ινστιτούτων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

γ) Μελέτη της φαινομενολογίας και της τεχνολογίας αμυντικής θωράκισης

• Ανάγκη των αμυντικών και επιθετικών απαιτήσεων
• Επιπτώσεις εκρήξεων και αλληλεπίδραση στόχου-όπλου
• Ραδιοβιολογική αμυντική έρευνα
• Προγράμματα προσομοίωσης πυρηνικών όπλων
• Προγράμματα προσομοίωσης πυρηνικών εκρήξεων

δ) Συντήρηση και συμπλήρωση των γνώσεων και αποτελεσμάτων των πυρηνικών όπλων.

Η ανατροπή του διεθνούς πυρηνικού σκηνικού οδήγησε επίσης στη λήψη πρωτοβουλιών για το μέλλον, οι οποίες επιγραμματικά είναι:

α) Επανεξέταση των πηγών κινδύνου πυρηνικής ανάφλεξης. Φυσικά υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από νεότευκτες και άπειρες πυρηνικές δυνάμεις παρά από τις δεδηλωμένες.

β) Τερματισμός των πυρηνικών δοκιμών και δημιουργία εναλλακτικών μεθόδων έρευνας και συντήρησης.

γ) Μείωση του πυρηνικού οπλοστασίου και αύξηση της ευελιξίας και της μακροβιότητας.

δ) Δημιουργία στρατηγικού περιβάλλοντος όπου οι πυρηνικές δυνάμεις θα συνεχίσουν να είναι μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, αλλά δεν θα έχουν την έμφαση της ψυχροπολεμικής περιόδου.

Διαβάστε περισσότερα στην μονογραφία ΕΛΕΓΧΟΣ ΟΠΛΩΝ του Δρ. Θεοδώρου Λιόλιου

Λίγα λόγια για τον πιο διάσημο Έλληνα Επιστήμονα πυρηνικών όπλων

Ο καθηγητής Κώστας Τσίπης γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και πήγε στην Αμερική όπου σπούδασε ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος και πυρηνική φυσική. Έχει διπλώματα Β. Sc και M. Sc από το πανεπιστήμιο Rutgees και Ph.DColumbia. Από το 1966 έως το 2000 υπηρέτησε ως καθηγητής και ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέτης. Το 1977 ίδρυσε στο ΜΙΤ το πρόγραμμα Επιστήμης και Τεχνολογίας για την Διεθνή Ασφάλεια και το 1981 έγινε διευθυντής του. Ο κ. Τσίπης έχει γράψει 5 βιβλία και επιμελήθηκε τη έκδοση άλλων 9. Έχει συγγράψει πάνω από 100 επιστημονικά άρθρα και μεγάλο αριθμό άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά για την ενημέρωση του κοινού σε θέματα πυρηνικών όπλων και πυρηνικού πολέμου. Το 1982 του απονεμήθηκε το βραβείο Szilard της American Physica Society για το έργο του. Έχει διατελέσει μέλος του διοικητικού συμβουλίου Bulletin of the Atomic Scientists, Council for a Livable World, Stutgard Institute for peace and European Security. Ήταν επιστημονικός Σύμβουλος του Council for Economic Priorities, Physicians for Social Responsibility, The World Council of Churches, Council foe East-West Accord, και άλλων οργανισμώνπυρηνικών αφοπλισμών. Έχει διατελέσει σύμβουλος αμερικανών Γερουσιαστών σε θέματα πυρηνικών αφοπλισμών και σύμβουλος της Αμερικανικής και Ελληνικής Κυβέρνησης. Ο καθηγητής Τσίπης είναι εταίρος της American Association for the Advancement of Science, της American Physical Society, και της New York Academy of Sciences, και μέλος του International Institute for Strategic Studies, και του Council for Foreign Relations. Σήμερα είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο Brandeis των ΗΠΑ.

Ο Διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ελέγχου Όπλων ευεργετήθηκε από την επαφή του με τον Καθηγητή Κώστα Τσίπη τον οποίο θεωρεί πρότυπο και υπόδειγμα Έλληνα οπλικού επιστήμονα.